My Kidnapper

We Are Survivors

Τομς POV
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι ήμουν σε εναν θάμνο . Πως βρέθηκα εδώ? Θυμάμαι να ήμουν στο σπίτι του Νίκολας . Σηκώθηκα και αρχισα να περπατάω με ότι δύναμη μου είχε απομείνει . Πρωχορουσα αλλά σταμάτησα όταν είδα ένα πόδι πίσω από ένα δέντρο . Πήγα εκεί και είδα τον Κάρλος
Τομ : Καρλος! Είσαι καλά ξύπνα
Κάρλος : Μμμμ τι έγινε?
Τομ : Τι να σου πω δε θυμάμαι
Κάρλος : Πως βρεθήκαμε εδώ?
Τομ : Ούτε αυτό το ξέρω
Του είπα και τον βοηθήσα να σηκωθεί . Κρατιόμασταν ο ένας από τον άλλον
Τομ : Βλέπεις τους άλλους?
Κάρλος : Μπα , Ντέιβιντ!!! Όλιβερ!!!
Τομ : Νικολας!!!! Έμμα!!!!!
Όλιβερ : Εδώ ειμαι!!!!
Ακούσαμε τον Όλιβερ να φωνάζει και ακολουθήσαμε την φωνή του . Όταν πήγαμε εκεί είδαμε τον Όλιβερ και τον Ντέιβιντ
Κάρλος : Είστε καλα?
Όλιβερ : Ναι πως βρεθήκαμε εδώ?
Τομ : Μη ρωτάς
Ντέιβιντ : Πονάω
Όλιβερ : Που?
Ντέιβιντ : Στο πόδι μου
Όλιβερ : Θα σε βοηθήσω
Είπε και σήκωσε τον Ντέιβιντ
Τομ : Ελάτε πρέπει να βρούμε τον Νίκολας και την Έμμα
Είπα και αρχίσαμε να περπατάμε

End of Τομς POV

Νίκολας POV
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι βρίσκομουν στο δάσος . Γύρισα το κεφάλι μου και είδα την Έμμα πεσμένη. Ξαφνικα αναμνήσεις άρχιζαν να πλημμυρίζουν το μυαλό μου και τα θυμήθηκα όλα
Νίκολας : Όχι!
Φώναξα και σήκωθηκα με σκοπό να πάω προς το μέρος της . Με έσωσε , η Έμμα μου με έσωσε . Μόλις έφτασα δίπλα της την έβαλα πάνω μου
Νίκολας : Έμμα μου ξύπνα
Της έλεγα και την χιαδευα στο κεφάλι . Άρχισε να κουνιέται και σιγά σιγά άνοιξε τα μάτια της
Έμμα : Ν..Νίκολας
Είπε σχεδόν αδύναμα και με κοίταξε
Νίκολας : Πριγκίπισσα μου
Της είπα και την φιλίσα , την πήρα στα χέρια μου και αρχίσαμε να περπατάμε
Έμμα : Νίκολας θέλω να περπατήσω
Νίκολας : Μα είσαι αδύναμη μπορείς?
Έμμα : Θέλω να προσπαθήσω ούτως ή άλλως έχω εσένα δίπλα μου
Είπε και μου χαμογελασε . Την άφησα κάτω και πιάνοντας με από το χέρι άρχισε να περπατάει μαζί μου
Έμμα : Που είναι οι άλλοι?
Νίκολας : Δε ξέρω
Όλιβερ : Νίκολας!!!!!!
Νίκολας : Ο Όλιβερ , εδώ είμαστε!!!!
Φώναξα και μας βρήκαν
Τομ : Είστε καλά?
Νίκολας : Υποθέτω πως ναι εσείς ?
Κάρλος : Υπάρχουν κάποια μικροτραυματα
Νίκολας : Πρέπει να βρούμε κάπου να μείνουμε το σπίτι καταστράφηκε
Είπα και είδα την Έμμα να κοιτάει από την άλλη μεριά  λυπημένη
Νίκολας : Τι έπαθες ?
Έμμα : Τίποτα
Ήξερα ότι μου είπε ψέματα αλλά δε θέλω να την πιέσω
Όλιβερ : Γιατί δε πάμε στο χωριό? ( Εννοεί το μέρος πισω από το θάμνο )
Νίκολας : Καλή ιδέα ελάτε πάμε
Είπα και κινήσαμε για το χωριό

End of Νίκολας POV

Έμμας POV
Φτάσαμε στο χωριό και μας περιποίηθηκαν . Πάλι καλά που υπάρχει και αυτό το μέρος γιατί νιώθω πως εξετιας μου καταστροφηκε το σπίτι του Νίκολας . Την νύχτα σηκώθηκα και βγήκα στην αυλή . Ξάπλωσα και κοιτούσα τα αστέρια . Δε μπορούσα να κοιμηθώ σκεφτόμουν πολλά πράγματα . Ξαφνικα άκουσα κάποιον να πλησιάζει και ανακαθισα , γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Νίκολας
Νίκολας : Δε κοιμάσαι?
Έμμα : Όχι δε μπορώ
Νίκολας : Γιατί ?
Έμμα : Σκέφτομαι πολλά και δε μπορώ να κοιμηθώ
Νίκολας : Τι πράγματα σκέφτεσαι
Είπε και έκατσε δίπλα μου
Έμμα : Αισθάνομαι ότι εγω φταίω που καταστραφηκε το σπίτι σου Νίκολας
Νίκολας : Βρε χαζό αυτό σκεφτόσουν
Έμμα : Κι άλλα , αλλά κυρίως αυτό
Του είπα και με έβαλε στην αγκαλιά του
Νίκολας : Δε φταις εσύ πριγκίπισσα
Είπε και με φιλισε στο μέτωπο
Έμμα : Τώρα θα μεινουμε εδώ?
Νίκολας : Ναι εδώ τώρα είναι το σπίτι μας
Είπε και κοιτάξαμε τα άστρα