When our Hearts Becomes One

Chapter 7(Paralyzed)

"July 12,2014"
6:52 pm

"Doc,i want faith back....yung wala na syang sakit na iniinda"mangiyak ngiyak na sambit ng isang babae na sa pagkakaano ko ay si mommy"K-kasi she's too young para m-maranasan yung ganto.....kaya doc i begging you,Please cure my daughter"huling sambit ni mommy bago ko napagdesisyunan na imulat ang mga mata ko

Mukhang napansin nila ang paggalaw ko kaya mabilis silang nakarating sa gilid ko,at ang doktor naman ay panay ang tanong sakin na hindi ko masagot

I dont know why im feeling numb....hindi ako makapagsalita,kahit pagkurap ay hirap na hirap pa ako

And all the memories came back to me
Lahat ng nangyari before ako mawalan ng malay,si kuya nagbalik na sya and then he's pushing somebody pero hindi sakin malinaw kung sino yun

He's faced is blurred,katawan nya lang ang tanging nakikita ko sa hindi malamang paraan
And parang bumalik nanaman ang sakit na naramdaman ko sa puso ko,nanakit tuwing naaalala ko ang mga pangyayari na iyon

"Faith?please talk baby"naiyak na sambit ni mommy habang habang ng mahigpit ang kaliwang kamay ko"Mommy is right here,just tell me....anong masakit sayo?please talk baby"

Pinipilit kong igalaw ang bibig ko para magsalita at patahanin si mommy pero hindi ko magawa...kahit paggalaw ng kamay ko hindi ko magawa

Im sorry mom

"She's paralyzed"mahinahong sambit ng doktor na kinagitla ni mommy at kinasuntok naman ni daddy sa hangin at sakto namang dating ni kuya"Her heart is still reconnecting,hindi pa kaya ng puso nya gawin ang mga dapat gawin nito sa katawan nya"

Lalong kinasakit ng buong katawan ko ang mga naririnig ko

Paralyzed?

"P-pero ma-mababalik pa natin sya diba?"patuloy na iyak ni mommy

"Yes,she just need to take a simple operation and take her medicine daily....and she will be good but for now she need a long rest before the operation"

Nagusap pa sila sa labas at ako lang ang natira dito sa loob ng ospital.Baka dahil ayaw nadin nila iparinig sakin yung mga sasabihin nila

Nang aktong pipikit na ako ay dahan dahan na bumukas ang pinto at iniluwa nun si kuya

"Hi baby"nakangiting sambit ni kuya para itago ang lungkot nya

Hi din kuya

"Sorry kung hindi kita naalagaan"nakayukong sambit ni kuya habang impit ang paghikbi"Kuya ako pero hindi ko nagampanan yun,im sorry baby"
Hinawakan nya ang kamay ko kaya naramdaman kona ang mga tubig na nadaloy sa mga mata nya

Nasasaktan ako kasi hindi ko sya macomfort at masabing okay lang ako para hindi na nya maramdaman nya yun

"Baby,yung sa school nyo....yung magiging model ka.Sasabihin ko nalang Sa teacher mo na iba nalang ang ilaban nila"

Sa sinabi nyang yun ay automatiko akong nagising at pilit na ginagalaw ang kamay ko para sabihin na ayaw ko

Hindi ko alam pero gusto ko paring ituloy yun.Baka dahil makakapunta na ako sa manila ewan hindi ko alam basta kailangan kong sabihin kay kuya yun

Umimpit ako para sa kunin ko ang atensyon nya,at nakuha naman nya yun at tumingin sya sakin

"B-baby a-ano yun?may m-masakit ba sayo?"nagtatakang tanong nya habang pinupunasan ang mga mata nya dahil sa pagiyak nya.