මේක ටිකක් අමුතු කතාවක්...
බිත්තරයක් ගලක් උඩට වැටුණොතින් ඒ බිත්තරය බිඳිලා යනවා.
ඒත් ගලක් කොයිතරම් ශක්තිමත් වුණත් දවසක දූවිලි වෙලා යනවා.
හැබැයි බිත්තරයකින් දවසක ලස්සන පුංචි කුරුලු පැටියෙක් එළියට එනවා.
සංවේදී හදවතත් ආන්න ඒ වගෙයි.
ඉක්මනට බිඳිලා ගියත්, ඒ හදවතට පුළුවන් තවත් කෙනෙක්ගේ ආත්මය සුව කරන්න, ජීවත් කරවන්න.
සංවේදිකම කියලා කියන්නේ, ටිකකට නැවතිලා තවත් කෙනෙක්ගේ ලෝකයට එබිලා බලන එකට.
ඒ කෙනා වර්තමානය, අතීතය එක්ක පොර බදින විදිහ දකින එකට.
මැරුණු හදවතකට පණ දෙන්න තරම් ශක්තියක් සංවේදිකමට තියෙනවා.
ඒ නිසයි බහුතරයක් දෙනා ඒ ලස්සන හැඟීමට වශී වෙන්නේ.
සමහර මිනිස්සු හරි වෙනස්.
හරියට කැඩිච්ච කරාම වගේ.
ඕන වෙලේට වතුර බිංදුවක්වත් ආවේ නැතත්, නිහඬ රෑ මැද්දේ එකපාරටම ඕනෑ හැටියට වතුර ගලා ගෙන යනවා.
කෙනෙක්ට වැරදුණ වෙලාවක, පැරදුණ වෙලාවක නොදන්නා හැටියට අහක බලන මිනිස්සු,
කාගේ හරි නිස්කලංක ජීවිතයක එක් තැනක් හොයාගෙන සිත්ගන්න විදියට නිර්මාණාත්මකව කරුණු පැහැදිලි කරනවා.
ඒත් ඒ අය නොදන්න දෙයක් තියනවා.
ඒ තමයි කොහේවත් සර්ව සම්පූර්ණ ජීවිත නැහැ.
ජීවත් වෙද්දි නොහිතන, නොපතන, ආපහු හරවන්න බැරි දේවල් සිද්ධ වෙනවා.
ඒ වුනත් වැටෙන හැම වෙලාවකදිම, පීඩා විඳින හැම මොහොතකම,
අපි හැමෝටම තවත් එක අවස්ථාවක් ලැබෙනවා.
තවත් හොඳ මට්ටමින් වෙනස් වෙන්න,
කෙනෙක්ගේ දුක වේදනාව තේරුම් ගන්න,
ටිකෙන් ටික පරිණත වෙන්න අපිට හොඳම අවස්ථාව ලැබෙන්නේ වැරදීම්, පසුබෑම් එක්ක.
එකිනෙකාට හිමි කතාව එකිනෙකට වෙනස් වුණත්,අපි හැමෝම මිනිස්සු.
