ငိုမလို႔ပါ
မ်က္ရည္ေတြဝဲေနၿပီ
ဒါမဲ့ ငါရယ္ခဲ့မိတယ္ေပါက္ကြဲမလို႔ပါ
ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ေတာင္မရခ်င္ေတာ့ဘူး
ဒါမဲ့ငါအရံႈးေပးလိုက္ရံုကလြဲရင္
မတက္ႏိုင္ခဲ့ဘူးယုတ္မာမလို႔ပါ
အရာရာအားလံုးကိုဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီးေတာ့ေလ
ဒါမဲ့ ငါစိတ္ဓာတ္ေလးကေအာက္တန္းမက်ဘူး
တခုထဲေသာျမင့္ျမတ္ေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေလးေၾကာင့္ပါလဲက်ပစ္မလို႔ပါ
ဒူးေတြေခြေနၿပီ
ဒါမဲ့နာနာၾကင္ၾကင္နဲ႔ပဲ
႐ွင္တို႔ထားတဲ့ေနရာမွာဆက္ရပ္ေနမိတယ္ခ်စ္ပစ္ခ်င္ခဲ့တာပါ
ဘယ္သူမွမမီႏိုင္ေအာင္
႐ူး႐ူးသြပ္သြပ္ေလးကို
ခ်စ္ခ်င္ခဲ့မိတာပါ
ဒါမဲ့ ငါမွာ ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီး မင္အနားေတာင္
မတိုးလာႏိုင္ခဲ့တာမို႔ပါငါရယ္ပစ္ခ်င္လိုက္တာ
အ႐ူေတ်ာက္လို
ေအာ္ဟစ္ၿပီးရယ္ပစ္ခ်င္ခဲ့တာ
ဒါမဲ့ေလ
ငါ့မွာေခါင္းငံု႔ေနဖို႔ကလြဲရင္
ငါဘာကိုမွမတက္ခဲ့လို႔ပါအာ့ေၾကာင့္ ငါထြက္သြားခ်င္ခဲ့တာပါ
နာၾကင္ရလြန္းလို႔ပါ
ပင္ပန္းလြန္းလို႔ပါ
မြန္းၾကပ္လြန္းလို႔ပါ
ဒါေၾကာင့္
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ငါ ကို ျငင္ျငင္သာသာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး
ေလာကႀကီးကထြက္သြားခြင့္ျပဳပါ
ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ 😢😢😢😢😢
YOU ARE READING
ဒဏ္ရာ
Poetryအရမ္းပသ္ပန္းလာတဲ့အခါ ေသခ်င္လာတဲ့အခါ အရာရာကိုေက်ာခိုင္းခ်င္လာတဲ့အခါ အတူတူ ဝမ္းနည္း ဖို႔အတြက္ feel သီးသန္႔စာတိုေလးေတပါ