Zhgenjim!

2

Prap shkolle sot.
Huh zot bej qe mos perplasem me Kristin sot te lutem-ishte Duke e lutur ne mendjen e saj.
U ngrit me pertese nga shtrati dhe filloi te behej gati.
Jet monotone e merzitshme e urryeshme e lodhshme🙄.

Nuk donte ti kushtonte shum rendesi veshjes sepse tani nk I interesonte me se si dukej. Me kufjet ne vesh dhe canten ne kurriz u nis. Ishte me vones si gjithmon.
Te gjith kishin hyre dhe ai roje I mallkuar nuk pranonte tia hapet deren.
-Uhh Pupi te marrt dreqi-tha nen ze por n fakt shpresonte qe ai ta kishte degjuar.
U nis  drejt liqenit duke share nen dhembe kur ne ato momenti ndjehu doren e dikujt ti bllokonte gojen.
-Kristi-mendoi me vete.
U tremb shum zemra po I rrihte teper fort dhe ngjyr e fytyres I iku.
Cfare kishte ndermend te bente ky njeri ? U mundua te largohej duke e goditur por asnje gje. Ai ishte si nje derr.
Po e terhiqte pas vetes duke e fytyr ne nje pallat te vjeter aty prane.
- Do te ta leshoj gojen vetem nese nuk do te bertasesh me degjove sepse nese e ben te piu e zeza Amali dhe ti e di shum.mir cfar mund te te bej une.
Ajo tundi koken e frikesuar dhe duke qare.
-Cfar do nga une tani nuk te  mjaftoi qe me lendove njer?
- Hic sdua po ja me kishte marre malli per tt dhe thash po e takoj njer.
Filloi ti afrohej ne ato momente dhe filloi te shetiste Duart e tij ne trupin e saj.
Mbeti e pafuqishme thjesht qante dhe ndjente Duart e tij te pista ne trupin e saj te brishte.
-Me leshoo-I bertiti duke e goditur ne kraharor dhe duke u larguar me vrap.
-Shko ku te duash Amali po un do te gjej kudo qe te jesh dhe do e arrij ate qe dua me ose pa deshiren tende.-qene fjalet e tij para se ajo ti humbiste nga syte.

Serish ndodhi ajo qe I frikesohej me shume. Te thuash e urrente jeten eshte pak ndihej e kercenuar nga ai njeri.
Ishte vetem dita e dyte e shkolles dhe shiko cpo i ndodhte.
Po me von? Asgje nuk I vinte ne mendje vec vdekjes.
Do e bej mendoi me vete. Per car ta dua kete jete kur te gjith me shohin si kurv per shkak te tij per car ta dua jeten kur ndihem e kercenuar per shkak te tij per car te mundohem te ec para kur e di qe do rrezohem dhe sdo mundem te ngrihem dot me? Keto ishin mendimet qe I pushtuan mendjen.
U nis drejt nje pallati te larte.
Arriti dhe ja tek ishte ndodhej ne taracen e asaj ndertese dhe ishte ulur ne  cep te saj.
Mjaftonte te levizte sadopak dhe ajo sdo te ishte me atje.
Donte te lirohej I dhimbte shpirti lotet nuk I reshtnin se pushuari dhe ishte konfuze e lodhur pafund.
Donte te bertiste me sa te mundej dhe te tregonte se si ndihej donte te harronte cdo gje dhe te ishte e lumtur si me pare. Ajo kishte harruar te buzeqeshte.
-Nuk jm kurv sic me cilesojn ata jam thjesht dikush qe eshte tradhetuar nga dy njerzit qe donte me shume jam e lodhur nuk mundem me te vazhdoj kete jete- po fliste nen ze me veten.
Nese do e shihte dikush do thonte  me plotgoje se ajo ishte nje e cmendur.
Ne fakt ashtu ndihej dhe ajo vete ne ato momente.
Te hidhem-mendoi-mbase kjo do te jete e vetmja menyre per te shpetuar nga kjo dhimbje qe e kishte mbledhur.
Te gjithe nxjerrin brockulla nga goja e tyre vjellin potere qe mund te shkaterrojne jeten r dikujt por  nuk e dine nuk e kuptojne dhimbjen e tjtrit duan thjesht te flasin pafund dhe te kenaqin egon e tyre....

Ja dhe kjo pjese iku...
Si ju duket deri tani?