Queen Ashley: Secret of the crown

Nasza Królowa (Prolog)

Wyrwana z krainy przeszłości, ustawiona celowo na kobiercu, ale nie znając przyczyny dlaczego, młoda, osiemnastoletnia elfka przysięgała wierność o dwa lata starszemu mężczyźnie. Ogarniał ją strach, ale nie pokazywała tego po sobie. Stała sztywno, ale uśmiechała się do wszystkich. Jej twarz piękna i lśniąca jak jedwab miała nietypowe rysy. Kości policzkowe były dziwnie uwydatnione, a oczy miała wielkie jak istota nierealna, nieprawdziwa. W tym momencie nie można nie wspomnieć o pięknych, niemal złotych puklach włosów upiętych w gruby kok przetknięty srebną igłą. Na szyi elfka miała kryształowy wisiorek. Suknia przyszłej królowej wykonana była ze szlachetnego materiału. Gdy ktoś popatrzyłby na tą suknię miałby wrażenie lekkości. Elfka miała ściśnięte dłonie. Było to wynikiem ogromnej obawy i strachu.
Zapadła cisza. Gdy pan młody zakładał obrączkę pannie młodej rozległ się grzmot. Grzmot, który zniszczył życie całemu królestwu. Jego siła była tak ogromna, że zrobiła ogromny rów aż do wnętrza Ziemi. Gdy ślub dobiegł końca, para młoda poszła zobaczyć dziwne zjawisko. Ogromny kawałek ziemi został zniszczony. Brunatny piach rozprzestrzenił się jak zuchwały szkodnik.
Panna młoda stała nad rowem i patrzyła na gorącą i krwistoczerwoną magmę.
- To moje przeznaczenie...- powiedziała cichym szeptem
- Co ty mówisz?- zapytał zdruzgotany mąż- Jeszcze dziś koronacja, a ty mówisz o nieszczęściu?
- Zginę w magmie ludzkiego odrzucenia... Zapomną o mnie... - odpowiedziała panna młoda cicho.
~•~
Zaraz miała odbyć się koronacja. Młoda mężatka czuła się już mocno wyczerpana, a po policzku bladym jak płatki niewinnej lilii spływała przezroczysta, błyszcząca łza. Gdy dziewczyna miała już założoną koronę czuła ciężar władzy. Bycie królową to nie zwykły zawód, ale obowiązek i służba. Nagle tłum zebranych w sali koronacyjnej zaczął wykrzykiwać.
- Niech żyje nasza królowa!
- Niech żyje królowa Cynthia!