tears in my heart ;; kookv

one and last.

şüphesiz sen de biliyordun bu hikayenin bir sonunun olmadığını. biz sadece birbirimizi oyaladık. bir süre aynı yaralara merhem olduğumuzu sanarak acımızın hafiflemesine sebep olduk sadece. sonra sonra anladık aramızdaki gerilim günden güne arttı ve sonbahara durmuş ağaçların yaprakları gibi savruldu zaman aramızda. insanlarımız, anılarımız, hayallerimiz ve daha niceleri. 

ne sokağımız kaldı girilecek ne de pencere önünde derilecek çiçeklerimiz. bir kış mevsimi gibi girdi aramıza ayrılığın soğuk geceleri. şimdi anlıyorum ki biz birbirimizden kopmak için bir araya gelmişiz. içine kök salınmış bir hayatımız olmamış. tutunmanın mümkünü yokmuş. çığrından çıktı bu yaşamak hevesi, zehir akşamların ağızda bıraktığı uyanmalar kaldı elimizde bir tek.

her çiçeğin bir mevsimi ve toprağı olduğu gibi her insanın da kök salabileceği bir yüreği varmış meğer. toprağında yerim yok, toprağım da yerin…