"Ik weet niet hoe het zit, oké?!" Schreeuwt ze terug over de telefoon. "Ik was er gisteren niet." Haar baas hangt vloekend op en Erika wrijft met haar vingers over haar slaap. Fuck. Geen baan, geen geld en geen plan B. Woedend smijt ze haar mobiel naar de muur. Alles is toch al naar de kloten, waarom er niet nog een schepje bovenop doen?
Gauw raapt ze zichzelf bij elkaar, voor zover dat mogelijk is, en grist een versleten tas van de plank. Een paar truien, jeans en wat ondergoed worden er zonder pardon in gegooid. Een oude trui wordt over haar hoofd getrokken, gepaard met een paar afgetrapte All Stars. "Koda" roept Erika zenuwachtig. Geen gehoor. "Koda!" roept ze harder. Verdomme, waar is die hond? "Spaghetti" roept ze met trillende stem. Weliswaar klinkt bijna meteen het gekletter van een paar zware poten door de hal. "Kom hier, maatje." Zegt Erika en klikt de leren riem vast aan zijn halsband. Ze hangt de tas over haar schouder en rent samen met Koda het pand uit.
Na een halfuur rennen, stapt ze hijgend de bus in. "Mevrouw, er mogen geen dieren in deze bus." Gewoon doen alsof je gek bent. Zonder op te kijken, loopt ze door en neemt plaats op de achterste rij. Koda springt naast haar op de stoel en waakt over het gangpad, terwijl Erika het raam aan haar kant in de gaten houdt. "Mevrouw, uw hond mag-" De buschauffeur stopt meteen met praten bij Koda's gegrom. Koda laat bedreigend zijn tanden zien en maakt happende geluiden richting de man. De man trekt wit weg en gaat loopt gelijk terug naar de bestuurderstoel. Met een diepe zucht laat Erika zich achterin de stoel zakken en trekt haar capuchon over haar hoofd, voordat ze haar vermoeide ogen sluit. Koda zucht ook eens diep en legt dan zijn lompe kop beschermend op haar schoot.
Op naar Australië.
__________
-Nobody439.
JE LEEST
The Drive
RomanceOp de vlucht zijn is angstaanjagend, maar kan ook een nieuw leven bieden. Vooral nu Erika haar thuis gevonden lijkt te hebben en de eigenaar van de plaatselijke schietbaan zijn schot op haar hart gericht heeft.
