Berfin

I

Burnunu çekti Berfin usulca. Onun bir suçu yoktu ki. Ablasının pisliğini çekmek zorunda da değildi. Amma velakin bunu babasına söyleyemediği için, kaçıp gitmişti evden. Yalnız hissettiğinde sığındığı tepenin yamacına oturdu.

Düşündü, düşündü işin içinden nasıl çıkacağına dair bir fikir aradı.
Bulamadı. Ablası bütün bunların olacağını bile bile kaçmıştı o adama. "Yazıklar olsun sana abla, sen benim bir damla göz yaşıma kıyamazdın."

1 SAAT ÖNCE
Ağlamaktan gözleri şişmiş annesine bakarken korkudan elindeki poşeti yere düşürdü. Annesine koştu ve yüzünü avuçları arasına aldı. " daye, ne oldu?"
Yaşlı kadın kızına hiçbir şey diyemedi. İçli içli baktı kızına. Çok üzeceklerdi kızını.

"Daye, allah aşkına konuş." Dedi berfin ve kapı pervazında Bargiran ağa belirdi. Odaya doğru hızlıca adımladı. " şerefsiz ablan bir adama kaçmış, Berfin." Berfin duyduklarını algılayamadı bir an. Hayır, ablası yapmazdı.
Biliyordu sevdiğini, anlatmıştı Berfin'e. 'Evlenecek Berfin' demişti ablası. 'Beşik kertmesi varmış, evlenecek.' 'Hayırlısı ablam, sıkma canını'

" Ya o iki kansızı öldüreceğim ya da berdel olacak. Suratımızı yere getirmeye çok meraklıymış Asmin." Berfin annesine baktı usulca. Kadın hala sessizce gözyaşı döküyordu.
Annesine sarıldı hemen. "Kızım ben seni göz göre göre nasıl ateşe atacağım? İstemediğin bir adama nasıl vereceğim? Bu vicdan azabıyla nasıl yaşayacağım?" Eliyle annesinin gözyaşlarını sildi. Babasının adım seslerini duyunca odayı terk ettiğini anladı.

"Daye, senin suçun mudur sanki, ağlama dayanamam." Nasıl yapmıştı? Hala aklı almıyordu Berfin'in. "Sizin yüzünü yere getirmemek için evlenirim anam. Sen yeter ki üzülme. Sevmediğim adamla yatar kalkarım, yeter ki şu gözlerinden bir damla yaş gelmesin."

ŞU AN
"Ağalar gelecek birazdan, karara varacak her şey. Bu konakta bir daha Asmin ismi anılmayacak." Dedi Bargiran ağa.

Ne çok isterdi Bargiran, bir erkek evlat. Her şeye rağmen "Allah'a şükür" demişti. İki kızı vardı. Çok güzel yetiştirmişti.
Meğerse yetiştirememiş.
'Şimdi bir erkek evladım olsaydı, korusaydı kardeşini, evinden koparmalarına izin vermeseydi.' Allah da biliyordu ya erkek evlat onun için bambaşka olurdu.

Berfin ve Berivan Xanım mutfakta oturup verilecek kararı beklerken, ağalar konuşmuş tartışmış berdel olması kararına varmışlardı.
Bargiran ağanın da söz hakkı olsa da sadece onun fikrini söylemesi bir şeyi değiştirmeyeceğinden, kabullenip başını aşağı eğmesiyle karar kesin olarak verilmiş oldu.
"Ne demek berdel! Ulan benim hayatım söz konusu." Berzan dayanamamış konuşmuştu.
Berzan'ın kaderini değiştirecek bir karar alıyorlardı ve Berzan söz sahibi bile değildi.

Şerwan ağa göz ucuyla oğluna baktı ve kaşlarını hafifçe kaldırdı. Berzan babasının bakışlarını umursamadan " evlenmeyeceğim." Dedi. Şerwan ağanın iki kişiyle fısıldaşmasıyla adamlar Berzan ağanın yanına gelip odadan çıkartmışlar ve sohbet ede ede aklındakilerin gitmesi için uğraşıyorlardı.

" Berdel kabul edildi." Diyen Şerwan ağayla bütün bakışlar ona döndü. Kimse ses etmedi. Herkes teker teker odadan ayrıldı. İki kişi hariç.

Şerwan ağa ve Bargiran ağa.
Her şeyi usülünce konuşup anlaştıktan sonra onlarda odadan ayrıldılar.

Berfin, bütün bunlar olurken odadan dışarı bile çıkmamıştı. Sessizce bekliyordu. Evlerinin mutfağından sorumlu Elif abla içeriye girince elindeki tepsiyi tezgaha bıraktı ve Berfin ile annesinin yanına doğru adımladı. "Berdel'e karar verdiler." O an berfin boğulduğunu hissetti. Eli kalbine gitti. " keçamın, kendine gel, geçecek geçecek." Diyerek kızını yatıştırmaya çalışıyordu daye Berivan.