"KULAMBO"
Mahirap lang kami, ngunit masaya kaming Pamilya. Ako,c inay,c itay at ang nakabAbAta k0ng kapatid na lalaki.
Maliit ang aming bAhay, kub0 kub0 ikanga. Sa pagtUlog,nagsisiksikan kami sa maliit na kulambo. Marami kasing lam0k,mahirap pa naman magkasakit lal0 na't wala kaming kapera pera. Mahirap madengue.
Ako, simula bata, nasanay ak0ng may kulamb0 lagi kapag matUtulog ako. Kahit saan ako magpuntang lugar nagkukulambo ako sa pagtulog. Tinatawanan pa nga ako ng mga ka-boardmate ko. Hindi ko na lang pinansin, ganito ako eh. Kanya kanyang trip ikanga.hehe!
Ako nga pala si win0na or n0na, nais ko din i-share ang aking masaklap na nakaraan at kung paano ko nakilala ang Kulambo ng buhay ko.
Bago ang lahat, gudm0rning Ms. Rhenzy, at sa iny0 na sumusubAybay sa Page na to, (Rhenzy Page) Magandang Umaga.
Araw ng lunes papas0k ako ng paAralan kasama si bunso,naiwan ang Inay na may sakit.
Inay: kaya ko, anak. Pumas0k na kayo baka malate pa kayo sa klase.
Sa pag aAkala kong kaya nga ni Inay, pumasok pa rin ako.
Nasa bukid naman ang aking Ama sa mga oras na yun.
Maaga kasi yun pumupunta sa bukid.
Me: man0 po, Nay, sige po papas0k na kami. Ingat po kayo dito . Magpahinga na lang po kayo at wag munang magtrabAho kila Aling Petty.
Nay: pasensya muna mga anak ha. Wala ak0ng maibibiGay na bA0n ny0.
Me: ok lang p0. Malapit lang naman paaralan, Nay. At saka may ip0n pa ako. Bibigyan ko na lang si bunso.
Nay: wag m0ng pabAbAyaan ang kapatid mo, Anak ha. Alagaan m0 siya.
Me: Nay naman, para kay0ng mangingibAng bAnsa niyan. Hehe!
Nay: ikaw talaga. Sige lakad na,kaya ko to.
Pumas0k na kami ng kapatid ko at naiwan ang nanay na mag-isa sa aming bahay. Masaya kami ni bunso kahit wala kaming bA0n. Kahit papaano nakakaraos kami sa paglalabAda ni Inay at pagbubukid ni Itay.
Nang matap0s ang kLase, umuwi na kami ni buns0. Hindi pa kami nakakalapit ng bAhay nang mapansin k0ng maraming ta0 sa bAhay.
Marami kaming bisita? An0ng mer0n?
Nang kami'y makalapit na, nariniG namin ang itay na siniSigaw ang pangalan ni inay.
Tumakbo ako papas0k sa lo0b. Wala ng buhay ang Inay.
Tinan0ng ko ang sarili ko, bkit? Mga bata palang kami kaya wala kaming kamalay malay sa karamdaman ni Inay. May sakit ito TB.
Wala na ang aking Inay.
Hindi man lang nya natikman ang kaginhawaan.
Namatay siyang nagHiHirap. :'(
Patuloy parin ang buhay.
Nang mailibing si Inay, si Itay ang nagpapaaral sa min.
Nang Tumunt0ng kami ng HiGh scho0l, nagkar0on ng pRoblema ang Itay.
3rd year hayskul ako nang mahinto ako sa pag aAral. NaBa0n sa utang ang aking ama,pati ang lupa at bukid namin wala na.
Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yun. HangGang sa naisipan k0ng magtraBaho sa Manila.
Tay: Anak, dito ka na lang. Ako na lang magtatraBaho. Bata ka pa, baka kung anu pa mangyari sayo doon.
Ayaw ak0ng payagan ni Itay kasi daw magulo ang Manila lalo na sa isang tulad k0ng probinsyana.
Bu0 na talaga ang pasya ko noon na magtrabAho kahit musm0s pa ako. Inisip ko na lang na para sa kanila ito. May sapat ak0ng pera sa aking alkansya, yun ang ginamit ko. Sa tulong ng isa k0ng classmate naipas0k nya ako sa tita nya na nangangailangan ng katulong.
