The Quirky Tale of Green

Chapter 1

Breath in. Breath out.


Bakit parang ngayon Lang ata nagsink-in sakin na puro Lalaki ang aking mga makakasama. Kinakabahan tuloy ako. Sa nakikita ko ngayon, I can't deny that they are good looking, even though Lahat sila'y naka-pajamas pa.




Galing ba sila sa isang commercial shooting at talaga nakapantulog pa sila or sadyang kagigising Lang nila. I said to myself.





I was star struck by their cars. Siguro million ang ginastos nila para sa kanilang sari-sariling sasakyan. I'm not a fan of riding any vehicle, but I'm a fan of cars most specially, Vintage cars. Ngayon Lang ako nakakita ng mga ganitong sasakyan sa personal. Im pretty sure they're vintage cars, because I've seen them through pictures already.


Hindi ata kami napansin at nagpatuloy Lang sila sa paglalakad papunta sa loob ng bahay. I'm not a fan of those kind of guys, but I'm a fan of their cars. Linapitan ko ang mga sasakyan, kung tao Lang talaga ang mga to ay nagpaugtograph na'ko. Una kong linapitan ang Mustang na pagmamay-ari nung lalaking nakashades kanina, yung lalaking dark brown ang buhok who was very fierce in his face, and his skin stone who's very flawless. Pagkatapos kong pagmasdan ang Mustang ay sinunod ko ang katabi nito na nakalimutan ko na ang pangalan, I remember that this is owned by the man whose hair is blond. At ang masasabi ko Lang sa lalaking to' ay parang galing sa Isang royal family, because of his physical appearance from head to foot. And lastly, the car who owned by the man with a shaggy hair that looks pretty good on him.


Urgh. Ano ba to' at talagang pinuri mo pa si sila Green? Nakakaloka.


"Halika na Red, siguradong naghihintay na sila sa loob."


Nagsimula na akong maglakad, pero parang ayaw ko pang umalis. Pwedeng dito nalang ako.

Nakatingin parin ako sa mga sasakyan, Hindi ko Maalis alis ang tingin ko dito. Naramdaman kong umakyat ako sa maiksing hagdanan, pero ang tingin ko pari'y nasa mga sasakyan. Dirediretyo Lang akong naglakad, pero nagsisisi akong nakatitig lamang sa mga sasakyan the whole time. Dahil....








*Blaaaag!*



Nabangga ko ang isang ang Lalaki. Sure akong lalaki ang aking nabangga, dahil sa pabango nito.


"How dense. Watch it will you?" Umalis ako sa kanyang daanan, at nagpatuloy muli siya. Siya yung lalaking, dark brown ang hair at very fierce ang mukha. Hindi na ako nakapag-sorry, dahil napipi ata ako. Bago ako pumasok, nakita kong pumunta siya sa kanyang sasakyan. Pinagbuksan kami nang isa sa mga maid nila and she greeted us with a full smile. Nakapasok na ako nang bahay; I must say that Heaven na talaga Ito. Everything is so gorgeous.




Sinabi sa'min ng maid na hinihintay na daw kami sa office ni Manager with my band mates. Bandmates talaga green, feel na feel mo na ha? The maid lead us the way, and as we got through; if you can picture it, this house is not just any house, it's like a club, but still a house, it's like rest house, it's like heaven.



"Remember You are no longer Green Venice Cervantes, Ikaw na si Redley Drew Cervantes. Good bye Red, hanggang dito nalang ako." Sabi ni Dylan hanggang sa pinagbuksan ako nung maid. At tuluyan na ngang umalis si Dylan





"His here! " Tayo ni Manager, which I'm sure siya ang sumigaw with greatness in his tone. Tumayo siya at pumunta sa aking kinatatayuan para salubungin.


"Boys, meet Red your new band mate. Surprised!"



"What?!" Sabi nung lalaking na'saking likuran. Samantalang yung dalawang Lalaki, grineet Lang ako ng 'hey' at mapapansin na Antok na Antok pa sila.




.





Sa mukha nung isa, sa pagkakaalam ko Hindi niya alam na madadagdagan sila.




"Hold on manager, what's happening here?"




"Anong what's happening? Di ba alam niyo ang tungkol dito and we all agreed with this. Including Gray who's not here."



"Palagi kasing nakasalpak yang earphones mo kaya siguro Hindi mo narinig that time."