Zawgyi
"မမ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာနားေထာင္ေပးပါ.."
"ေတာ္ၿပီ..ဆက္မေျပာနဲ႔.... နင့္ရဲ႕ဆင္ေျခေတြကို နားေထာင္ရတာ ငါပင္ပန္းလြန္းၿပီ..."
"အခု ကိစၥက မမထင္သလိုမဟုတ္ဘူး..."
"မမထင္သလို မဟုတ္ဖူးဆိုတဲ့စကားနဲ႔ နင္ငါ့ကိစၥတိုင္းကို ဝင္စြက္ဖက္ေနတာဘဲ နင္ငါ့အေပၚ မတရားဘူးလို႔ မခံစားရဘူးလား.."
"တကယ္ပါမမရယ္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္သမ်ွဟာ မကိုခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုနဲ႔တင္ပါ...."
"အဲ့ဒီ ခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုနဲ႔တင္ နင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြအမ်ားႀကီးေလ..."
"ဒီတခါ တကယ္မတူဘူး မမ ဒီတခါ တကယ္ကိုကြၽန္ေတာ့္ဘက္က အမွန္တရားပါ"
"ေတာ္လိုက္ပါေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိေနရက္နဲ႔ နင္ေ႐ွ႕ဆက္လာတာကို ငါမတားဆီးမိတာ ငါမွားတယ္ဘဲထားလိုက္ပါ... အခုေတာ့ အဲ့ဒီအမွားေတြကို ငါျပန္ျပင္ခ်င္ၿပီ... နင္ငါနဲ႔အေဝးဆံုးကို ထြက္သြားလိုက္ေတာ့.. ငါ့လက္ထက္ပြဲကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းဘဲ က်င္းပခ်င္တယ္ နင့္ကိုဒီထက္လဲ ပိုမမုန္းခ်င္ေတာ့ဘူး ငါတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ ျဖတ္လိုက္ၾကရေအာင္ဟာ...."
မမေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့ကိုေက်ာခိုင္း လွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္။
"မမ... မမ... ကြၽန္ေတာ့္ကိုမမုန္းလိုက္ပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မပစ္ပယ္လိုက္ပါနဲ႔မမ ကြၽန္ေတာ္မမကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရရင္ေတာင္ မမရဲ႕အမုန္းကိုမခံယူပါရေစနဲ႔ မမ... မမ"
ကြၽန္ေတာ္ အာေခါင္ျခစ္ၿပီး ေအာ္ေခၚလိုက္ေပမယ့္ တစ္ခ်က္မွ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့မမကို ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ ခပ္ဝါးဝါးေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့ကိုဘာလို႔ ယံုၾကည္မေပးႏိုင္တာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မမအေပၚထားခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြက ေသးနုပ္တယ္လို႔ မမထင္ေနခဲ့တာလား။ မမကိုကြၽန္ေတာ္စျမင္ကတည္းက အရမ္းခ်စ္ခဲ့တာ။ မမညီမ ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေလးအိမ္ကို ခဏခဏလာေနရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းဟာ မမေၾကာင့္ပဲဆိုတာ မမ မသိခဲ့ေလသလား။ မမညီမေလးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ကို တန္းတူထားၿပီးခ်စ္တယ္လို႔ မမေျပာတဲ့ေန႔က ကြၽန္ေတာ္စိတ္ေကာက္ခဲ့တာ မွတ္မိေသးလား။ ကြၽန္ေတာ္က မမရဲ႕အခ်စ္ကို မမညီမေလးနဲ႔ေတာင္ ခြဲေဝၿပီးမယူခ်င္ခဲ့သူပါ။ မမကိုေဘးနားကေနေငးၿပီး ကြၽန္ေတာ္မမကိုအရမ္း ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တာေတြကို မမက "မမလဲခ်စ္ပါတယ္.."လို႔ျပန္ေျပာ ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ကမာၻေပၚမွာ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြပါဘဲ။ မမကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတိုင္း ျပံဳးျပတတ္တဲ့ မမအျပံဳးေလးေတြကို တပါးသူမျမင္ေစခ်င္လို့ မမကိုတစ္ေနရာမွ ေသာ့ပိတ္သိမ္းထားခ်င္မိတဲ့အထိ ႐ူးမိုက္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္မမရယ္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့လူသားေလးဟာ မမရဲ႕ၿငိဳျငင္မႈကိုေတာ့ ေလာကမွာ အေျကာက္ခဲ့ဆံုးပါ။ အဲ့ဒီအတြက္ ကြၽန္ေတာ္မမအေပၚ စတင္ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရတာပါဘဲ။ မမအျပံဳးေလးကိုေတာင္ သူမ်ားျမင္မွာ စိုးထိတ္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ မမတို႔အိမ္ကဒုကၡလွလွႀကီး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္ရင္ကြဲတယ္ ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ခံစားဖူးခဲ့ရၿပီ။ မမလက္ထက္ေတာ့မယ္တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ငိုခဲ့တယ္။ ရင္ဘတ္ထဲက စို႔နင့္နာက်င္စြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ငိုခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မမကိုဆံုးရံႈးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ လြတ္သြားခဲ့ရတယ္။ သူ႔ကားမွန္ကို မေတာ္တဆျဖစ္သေယာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တမင္ခြဲခဲ့တယ္။ သူျပာယာခတ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး မဲ့ျပံဳးျပံဳးေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ လက္ခ်က္မွန္း မမသိေနခဲ့တယ္ေလ။ မမကကြၽန္ေတာ့ ဆံပင္ေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြ ႐ႈပ္လိုက္ရင္း-
"ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္တာလဲကြယ္"တဲ့။
မမကကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့မွာစိုးလို႔။ မမသူ႔ကိုခ်စ္သြားမွာစိုးလို႔ လို႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ မမကရယ္ရင္းနဲ႔-
"မမက အျမဲခ်စ္ေနမွာပါ"လို႔မမေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ မမရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားက အျဖဴေရာင္ေလးပါဘဲဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့ဘက္က အေရာင္ေတြျခယ္ထားခဲ့ၿပီေလ။
မမ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕လုပ္ရပ္တိုင္းဟာ ကေလးဆိုေလး တစ္ေယာက္လို႔ မမျမင္ခ်င္ျမင္ေနမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြက သိပ္ကိုရင့္က်က္လြန္းေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့ကိုကြၽန္ေတာ္ယံုတယ္။
မမ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့အေတြးေလးေတြနဲ႔တင္ မမအေကာင္းဆံုးဘဝရဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ပခံုးေပၚထမ္းၿပီးတြန္းတင္ေပးဖို႔အထိ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားထားတယ္။ ဒါေပမယ့္မမရယ္ သူကမမနဲ႔ တန္တဲ့လူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာ အကုန္လံုးဟာ မမကိုကာကြယ္ဖို႔ပါ။
မမနဲ႔လက္မထက္ခင္ မမကိုေျခေတာ္တင္ဖို႔ၾကံေနတဲ့ အခ်ိဳရည္တစ္ခြက္ကိုယူၿပီး မထီမဲ့ျမင္သြန္ပစ္ခဲ့တာ မမရဲ႕အျမင္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာလူဆိုးေလး တစ္ေယာက္ေပါ့။ ဒါလဲကြၽန္ေတာ္လက္ခံႏိုင္ပါေသးတယ္။ ေလာကမွာေယာက်္ားတိုင္းက တရားရေနတဲ့သူေတြမွမဟုတ္တာေလ။
ဒါေပမယ့္ လက္မထပ္ထားဘဲ မိန္းမနဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္ရိွေနတဲ့ သူလိုေယာက်္ားမ်ိဳးက မမနဲ႔ဘယ္လိုလုပ္ ထိုက္တန္မွာတဲ့လဲ။ မမက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အဖိုးတန္ဆံုးပါ။ ကြၽန္ေတာ္တန္ဖိုးထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုလူစားမ်ိဳးလက္ထဲ ကြၽန္ေတာ္ထည့္ေပးႏိုင္ပါ့မလား။ မမေတြးၾကည့္ပါ။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ သိပ္ကိုေအာက္တန္းက်လြန္းတဲ့ သူ႔စိတ္ဓာတ္ေတြပါဘဲ။ မမတို႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈေၾကာင့္ ခ်ည္းကပ္လာၿပီး -
"ကိုယ္သူနဲ႔တစ္ႏွစ္ေပါင္းၿပီး ကြာမွာပါ"
ဆိုၿပီးပလီပလာစကားေတြ နားနဲ႔ဆက္ဆက္ ၾကားခဲ့ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ သည္းခံႏိုင္မႈ့ေတြ လံုးဝေပ်ာက္ကုန္တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေဒါသက တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေျဖ႐ွင္းခဲ့တာမွန္ေပမယ့္-
"ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ အလကားသက္သက္ ဘလိုင္းႀကီး႐ိုက္တာ"
လို႔ မုသားစကားကိုယံုၿပီး မမ ကြၽန္ေတာ့္ကို မုန္းသြားခဲ့တယ္။ မမကြၽန္ေတာ့္ကို တကယ္မုန္းခဲ့ၿပီဘဲ။ ဒါေပမယ့္... ဒါေပမယ့္လဲေလ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ မမကို အရမ္းခ်စ္ေနတုန္းဘဲ။ မမကို ကာကြယ္ဖို႔ ဘာမဆို လုပ္ဖို႔ သတၱိရိွေနတုန္းဘဲ။တန္တာေတြ မတန္တာေတြ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။
မမ... မမ. ကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္းေနၿပီေပါ့။ ဒါဆိုဆက္မုန္းလိုက္ပါ။ မုန္းလက္ဆနဲ႔ တစ္ဘဝလံုးစာမုန္းလိုက္ပါေတာ့ေနာ္။
"အမည္.." "မယ့္ယြန္းအိမ္"
"အသက္" "၂၂ႏွစ္"
"မင္းကေယာက်္ားေလးလား မိန္းကေလးလား"
"မိန္းကေလး..."
"ဒါဆို မင္းက အခုလူတစ္ေယာက္ကို ဓားနဲ႔ထိုးသတ္ခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္လာအဖမ္းခံတယ္ေပါ့..."
"ဟုတ္တယ္..."
"ဒါဆိုဘာလို႔ အဲ့ဒီလူကိုသတ္တာလဲ..."
"ဒီတိုင္း သတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚလာလို႔..."
က်ြန္ေတာ့္အေျဖေၾကာင့္ စခန္းမႉးႀကီးက ေခါင္းခါၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ မမ ဒီတစ္ခါလဲ မမကို ကြၽန္ေတာ္ကာကြယ္လိုက္ျပန္ၿပီ။ တစ္သက္လံုးစာေပါ့။
