Masada üç şekil var hayal meyal aklımda kalmış yine eksik kısımlarını kendi hayal gücümle doldurmayı tercih ettiğim üç şekil. Normal bir masada neler durabileceğini boş verip aklıma gelen ne varsa sıralıyorum. Bir tanesi diğerlerinden daha yakın, onu yüzü bana dönük yarı uyuklayan siyah yavru köpeğe benzetiyorum mahzun bakışlı kimsesizliğinden sıyrılmış ama ya beni bırakırsa diye kokacak kadar alışamamış sahibi olması fikrine. Eğer eve köpek alsaydım bunu hatırlardım sanırım deyip vazgeçiyorum ve hemen solundaki siluete yoğunlaşıyorum. Masanın kenarından ayaklarını aşağı bırakmış küçük kafası, ince beli ve haddinden büyük poposuyla dikkat çeken minyatür insan bibloları boyutunda bir kadın yüzünde anlamlandıramadığım bir mutlulukla bana başıyla hafifçe selam veriyor. Dizlerine gelen sarı eteğinin devamındaki en az eteği kadar sarı teni sinirlerimi bozuyor. Bir insan nasıl bu kadar sarı hem de bu kadar mutlu olabilir ki ? az önceki köpekten bile komik buluyorum bu fikri. Üçüncü şekli hayal edemeden alarmım çalıyor uyanıyorum. Üçüncüsü eminim en güzeli olacaktı, olmayacak olsaydı bile bunu bilmeme imkan olmadığından hükmen en güzeli üçüncüsü olmak zorundaydı. Ve ben görmediğim üçüncünün güzelliğine kapılıp diğer ikisini unutmuştum bile.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YER KABUĞUNDA AHENK VAR
Non-Fictionyazmak, yazmak, doyasıya yazmak içinden nasıl geliyorsa öyle yaşamak... (Kısa, tadımlık gülümseten sözler öbeğidir. İtinayla tavsiye edilir:)
