Heb je ook wel eens het gevoel dat het niet je lot is. Gelukkig zijn bedoel ik. Het is iets wat teveel overschat wordt. Het zou je zomaar gebeuren dat je op de ene dag een familie hebt en de andere dag wordt je moeder vermoord door iemand die na 3 jaar nogsteeds niet is opgepakt. Je vader kan jou en je broer van 14 nauwelijks onderhouden qua finaciën en gaat daarom drugsdealen. En wat een geluk dat hij na 5 maanden wordt opgepakt en word veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf. Op het moment moet hij nog 2,5 jaar.
Daarna word je opgevangen door je oom die leeft in een luxe garage, het is wel echt prachtig btw.
Jijzelf bent natuurlijk nog minderjarig.
Volgensmij word het iets te persoonlijk. Maar dat is wel mijn leven.
Excuses, volgensmij had ik mij nog niet voorgesteld. Ik ben Izzy, afkorting van Isabelle. Gatverdamme wat een vreselijke naam.
Opzich is het leven nu wel oké, ik bezoek mijn vader elke week op zondag in de gevangenis. En mijn moeder, tja, die mis ik elke dag.
Ik had niet in de gaten dat ik in slaap was gevallen totdat ik mijn telefoon af hoorde gaan. Ik schrok wakker waardoor ik bijna uit de boom pleurde. Ohja, ik was in de grote eik geklommen. Dat is het beste plekje om te zitten in de hele stad. Ik nam mijn telefoon op nadat ie een aantal keer was overgegaan.
'Eh hallo? Met Izzy.' Ik wreef in mijn ogen en gaapte.
'Ja uhuh, ik weet wie ik bel. Dat was de bedoeling!' Het was Mike, mijn broertje.
'Wat mot je?'
'Gast, het is 6 uur. We gaan zo eten.'
'Ten eerste: ik ben geen gast. Ten tweedde: oh shit, ik kom er zo snel mogenlijk aan. Tot zo.' Ik hing op en probeerde mijn weg naar beneden te manoeuvreren. De laatste meter sprong ik naar beneden. Ik deed snel mijn motor helm op en sprong op mijn prachtige rode motor waar ik vele jaren voor gad gespaard.
'Goedemorgen zonnestraal! Je bent laat' Riep mijn oom toen ik naar binnen liep. Ik gaf hem een sarcastische grijns. Rox, mijn hond, kwam kwispelend op mij af en ik begroette hem met een knuffel.
'Hopelijk hebben jullie nog wat pizza overgelaten pour moi'
'Hi Isabella.' Rosa zwaaide naar mij. Ze is de vriendin van mijn oom.
'Hi Rosa.' Zwaaide ik terug en ik liep naar de keuken.
'Ik had eigenlijk gekookt, je broer moest vroeger eten omdat hij voetbal training had. Er ligt nog wat macaroni in de koelkast.' Rosa is echt net een peetmoeder. Ze is echt veel te aardig.
'Dankjewel.' Antwoorde ik terwijl ik in de koelkast keek.
Rosa kon altijd zo goed koken, echt niet normaal.
Ik liep naar mijn kamer met mijn eten en plofte neer op mijn slaapbank. Morgen is de eerste dag van dit schooljaar. Joepie wat heb ik er zin in. Ik moest lachen om de sarcastische toon die zelfs voor in je gedachten te heftig zijn. Ik zette wat muziek op mijn mp3speler en nodigde Rox uit om naast mij te zitten. Nadat ik mijn eten had opgegeten doezelde ik snel weer in slaap. Jemig, de laatste tijd slaap ik echt verdomd veel.
