Chapter 7
Ligaw
Dahan dahan akong bumangon sa kama at hinanap ang orasan. Alam ko kung nasan ako at kung ano ang nangyari kanina. That thought makes my heart beat. The way he carried me from the sofa to his bed. I just want to have a new dream now. First, I want to be a hotel manager but now I want to be his wife.
Nang makita ko ang orasan ay agad naningkit ang mga mata ko.
It's 2 in the afternoon my mouth just hanged open. What? I just sleep for 6 freaking hours?! I came here early because he told me so. And a fortunate things happened so... it's okay.
I got up from the bed at kinuha ang inhaler ko sa may bedside table. Just incase, I was scared of what will happen to me if Dam wasn't there. Kasalanan niya 'yon! He made my heart beats fast. Dapat lang sakanya 'yon.
Hindi muna ako lumabas sa kanyang kwarto at nilibot pa ng paningin ang kabuuan nito. Pano ko nalaman na sa kanya tong kwarto? Aba? Ang laki kaya ng shoe rack niya rito. Iba't ibag klase ng sapatos I bet walang cheap rito 'yun ang sabi niya. Ayaw niya sa cheap kung kaya naman niya ang mahal. Edi shing!
Dahan dahan akong lumapit sa isang gray na pintuan ng buksan ko yun ay isa palang walk-in closet. Tumambad sakin ang mga nakaayos na damit may nakahanger at may mga drawer sa baba.
Lumapit ako sa may salamin, isang bagay ang nakakuha ng atensyon ko it was a picture. No, an old picture. When I realize who the boy was, it's Dam. Nakaakbay ito sa isang babae she seems familiar and realized it was Lesley.
Parang may sumaksak sa puso ko at napakalalim niyo'n, mahirap hugutin dahil sa masyadong malalim.
So they were really a lovers. At hanggang ngayon. So I really don't have a chance. Parang pinaasa ka lang na pwede pa pero agad 'din pinutol, hindi manlang umabot hanggang dulo.
Tama si mama don't take your heart for granted sasaktan ka lang sa mararamdaman mo. Ngunit yun ang gusto ng puso ko at kinukunsinti ng isip ko. Nakakatawa walang pang isang buwan hulog na hulog na ako. Mas mabuti narin na nalaman ko agad dahil baka pag nagtagal pa, baka hindi ko na kayanin pa. Madali lang akong mabasag, 'yung tiwala ko minsan ng na basag. At unti-unti ko na 'yung binubuo ulit.
I'm a very fragile girl. I get easily hurt at ang puso ko ay na sa delekadong kalagayan kaya kailangan kong mag ingat. What should I do? Susugal ba ako?
Paano kung mabasag ang puso ko? Paano kung mabasag ulit ako? Sinong bobuo? Ako at ako lang rin. I sigh.
Lumabas na ako ng kwarto at tiningnan kung nasaan siya. Masyadong tahimik ang paligid. Nang tingnan ko sa kusina ay walang tao wala rin namang maingay sa banyo. Sa may veranda ay wala rin. So umalis nga siya.
He left me probably dahil kay Lesley. Na rinig ko sa usapan kanina at baka hindi tinuloy dahil nandito ako.
Hihintayin ko siya.
But 3 hours left walang Dam na dumating. I guess he really hate me.
----------
"Hello Mom?"
"Hey honey, I want to inform you that your cousins are here."
"W-what? Andyan na sila?" I was surprised akala ko next month pa.
"Yep. And they said they miss you already and please... go home early."
"Haha... Opo maaga po ang uwi ko ngayon."
After the call I can't contain myself from smiling. What? I'm just happy that they are here for good too. Almost 5 years silang nandoon sa Canada and every Christmas lang sila umuuwi. They are the best friend I never had. Tumatawag naman kami sa isa't isa at ang huling tawag ay tatlong buwan na ang nakararaan.
