Ｌｉｔｔｌｅ ＫａｉＳｏｏ [ KaiSoo FF ]

ii.

--

Kai's POV

I swayed my hips to the beat, feeling the damn song. Kanina pa ako nandito sa 69Nights, one of the most beautiful club I've ever been. Tuwing nagkaka-away kami ni Hyung, o kaya ay hindi pagkakaintindihan, lagi akong pumupunta dito. Just to unwind. Not literary unwind. 

Kanina pa ako sumasaway at lahat sila, nakatitig sa akin. Glaring at me, glancing, staring, or whatever they're doing. I'm dancing to forget. Forget all the problems. Forget something. Forget that Hyung and I had a fight. A very small fight. 

Lagi na lang ganito. Kapag ako nagseselos, kinikimkim ko na lang. At inilalagay sa isip ko na magkakaibigan kami. It's natural. Very natural. Pero bat ganun? Kapag naman si Hyung nagselos, halos lahat na ata ng pagababawal at pagsasaway niya sa akin, kabisado ko na. Na kesyo huwag kong gawin to, huwag akong lalapit kay ganito, huwag akong didikit, huwag kong kausapin. Lahat na lang. 

But still, I will always, always, and forever understand Hyung. Siya ang mas matanda, kaya mas alam niya kung anong tama, kung anong mas nakakabuti para sa akin, at sa relationship namin. 

I stopped when I made up my mind. I'll say sorry to Hyung, for being immature. I took a glanced at them, and they're smiling at me, some are clapping. I took a bow and leave. Nakalusot lang ako dito sa bar na ito. Baka mahuli pa ako. Patay ako kay Hyung. Baka wala akong kiss.

Habang naglalakad papauwi ay nagawi ako sa isang park, with fountain, benches, and flowers. Beautiful flowers. 

Naglakad ako papalapit dito at lumuhod para matingnan ko pa sila ng mas mabuti. Tulips. Hyung's favorite flower. I picked some , one blue, four yellows and three reds. Napangiti ako. 

I do love Hyung, and it will be, forever... and always, in my heart, my mind, and soul. 

--xx--

Third Person's POV

" Oppa, nilalamig na ako. Bakit ba kasi tayo nandito? " Tanong ni Kyungin habang pinagkikiskis ang dalawang palad sa isa't isa at nakaupo. Sa taas ng puno. 

-Flashback-

Hinawakan ni Kyungsoo ang kamay ng dalawang bata at saka sila naglakad papunta kay Manong Guard. Sinabi niya rin na nawawala ng dalawang bata at ang sabi ni Manong ay siya na ang bahala. Kaya iyon, umalis kaagad si Kyungsoo ng maibigay niya kay Manong ang dalawa. Kailangan niya pa kasing magsorry. Kay Jongin na seloso. 

Parang siya hindi -3-

" Oppa, anong gagawin natin dito? Natatakot ako " Sambit ni Kyungin at niyakap ang kaniyang kuya, ng ilang minuto. Yeah, kambal sila. Quite identical, pero may pagkakaiba rin. Semi identical and fraternal kunbaga lol. 

Hinawakan naman siya ng kaniyang kuya na si Jongsoo at pinat ang ulo. " Huwag kang mag-alala Kyungin, tatakas tayo dito. Kailangan nating mabalikan sila Eomma. " Saka siya ngumiti sa kapatid. 

Tahimik na nakaupo ang dalawa sa isang sofa, oo, bongga ang school nila Kyungsoo. May sofa sa Guard house. Hinihintay na umalis ang guard o kaya makatulog. Makalipas ang isang oras at sampung minuto ay nakita na lang nila na tulog na si Manong Guard. Nginitian ni Jongsoo si Kyungin at dahan dahan silang lumabas sa Guard house.

“ Oppa, paano natin mahahanap sila Eomma at Appa? Eh iniwan nila tayo, /hik/ " Naiiyak na sabi ni Kyungin. Bakit nga naman kasi sila iniwan ng Eomma at Appa nila. Hindi ba nila natatandaan na may anak sila?

“ Kyungin, huwag kang umiyak. Mahahanap rin natin sila Eomma at Appa. Tara na " At saka sila naglakad papasok ulit ng campus. Habang naglalakad ay tinititigan nilang mabuti ang mukha ng bawat makikita nila. Nagbabakasali na makita nila ang mga uncle nila.

Pero hanggang sa sumapit ang gabi ay wala silang nakitang uncle nila. Pero nakita sila ng night duty guard hanggang sa maghabulan sila sa buong campus. Swerte nang makaakyat ang kambal sa taas ng puno kaya naman hindi sila napansin ng guard.

-End of Flashback-

“ Halika na Kyungin, bumaba na tayo dito. Malayo na rin yung guard eh " Sabi ni Jongsoo at inalalayan si Kyungin na bumaba bago siya. Pagkababa nila ay naglakad lakad sila para makahanap ng masisilungan ng may maaninag silang anino.

“ Oppa, si Appa ba yun? " Tanong ni Kyungin habang hinahatak ang laylayan ng damit ni Jongsoo. “ Si Appa nga! " Masayang sambit ni Jongsoo at agad na sinundan ang nasabing anino. Ang hard.

Nakangiting naglalakad si Jongin papasok ng dorm nila ni Kyungsoo habang may hawak na flowers. Habang ang nasa likod niya naman ay dalawang batang paslit na dahan dahan na sumusunod sa kaniya.

Pagkabukas niya ng pinto ay pumasok kaagad siya at hindi na inalala na isara ang pinto kaya naman agad na nakapasok ang kambal. Dahan dahang isinarado ni Jongsoo ang pinto bago ilock.

“ Nandito ba si Eomma, Oppa? "

“ Hindi ko alam Kyungin, shhh " at saka sila nagtiptoe papalapit sa sala.

Naabutan naman ni Jongin si Kyungsoo na natutulog sa may kusina. May nakahain na mga pagkain, at ang paborito ni Jongin na chicken ay nakahugis puso pa.

“ Sorry " ang nakasulat sa loob ng puso. Napangiti naman si Jongin at agad na binuhat si Kyungsoo papasok ng kwarto nila. Hindi na niya inayos ang mesa dahil mas mahalaga naman si Kyungsoo kesa sa chicken na yun.

Pagkalapag ni Jongin kay Kyungsoo sa kama ay humiga ito sa tabi niya “ Goodnight Hyung. Sorry and I love You " At saka siya pumikit ng may mga ngiti sa labi. 

“ OPPA, MAY CHICKEN! " Kyungin exclaimed and bounced up and down.

--xx--

“ Uhhh " Nagising si Kyungsoo ng ala singko ng umaga at  pupungas pungas na tumingin sa paligid. A smile crept into his lips at the sight of Jongin, sleeping soundly beside him.

“ Good morning Jongin " Bati niya dito saka tumayo at lumabas. Pero agad na nanlaki ang mga mata niya, kahit na malaki na, nang makita ang dalawang batang tahimik na natutulog sa sofa.

“ AAAAAAHHHHHHHHHH! "

----
A/N: Kyungsoo, di ka pa manganganak. Daig mo pa yung imiere eh.Huwag OA -.- Hahahahahahaha.

-Yoty