Χόρεψε για εμένα

2. Η συμφωνία

Τα μάτια του Νικολάι εξέτασαν την κοπέλα απέναντί του με ενδιαφέρον. Πραγματικά όμορφη, μα ο Μπελίκοβ ήταν γελασμένος αν πίστευε ότι θα κέρδιζε κάτι με αυτά τα φτηνά κόλπα. Κανείς δεν τα έβαζε μαζί τους και την έβγαζε καθαρή με τέτοιου είδους παιχνίδια.

<<Βλέπω ο Μπελίκοβ έστειλε την πουτάνα του να καθαρίσει.>>ήταν τα πρώτα λόγια που βγήκαν από το στόμα του Νικολάι και η κοπέλα έδειξε να ξαφνιάζεται και αμέσως τα μάτια της σκοτείνιασαν.

<<Ορίστε;>>είπε προσβεβλημένη και τα μάγουλά της κοκκίνισαν τόσο έντονα που ήταν ευδιάκριτα ακόμη και κάτω από τον χαμηλό φωτισμό.

Ο Νικολάι έμπλεξε τα δάχτυλά του μπροστά στο γραφείο του και άφησε την ανάσα του να βγει κουρασμένα.<<Πες στον Μπελίκοβ ότι δεν διαγράφεται το χρέος του. Μπορείς να φύγεις.>>είπε και το βλέμμα του στράφηκε τώρα σε ένα τάμπλετ που βρισκόταν μπροστά του.

Μάλλον είχε δουλειά, μα ο τρόπος που της μίλησε ήταν ανεκδιήγητος. Έπρεπε όμως να μείνει ψύχραιμη, βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση. Έσφιξε τα χείλη της μεταξύ του και άρπαξε τον φάκελο από την τσάντα της.

<<Είμαι η αδερφή του.>>είπε και πέταξε τον φάκελο επάνω στο γραφείο του με παραπάνω νεύρο από όσο υπολόγιζε. Το βλέμμα του Νικολάι κοίταξε πρώτα αυτήν και έπειτα τον φάκελο.<<Τα λεφτά βρίσκονται εδώ και τώρα αντίο.>>του είπε με μια ανάσα, προσπαθώντας να δείχνει σίγουρη και δυναμική και γύρισε να φύγει μα η φωνή του την σταμάτησε.

<<Σου είπα εγώ να φύγεις;>>

Η κοπέλα γύρισε και τον κοίταξε ευθεία στα μάτια.<<Για την ακρίβεια ναι, το έκανες.>>του απάντησε με θάρρος και τον είδε να χαμογελάει στραβά.

<<Με συγχωρείτε για τους τρόπους μου δεσποινίς Μπελίκοβα. Το θέμα είναι διαδικαστικό, οπότε θα περιμένετε μερικά λεπτά ακόμα.>>είπε με την ειρωνεία να είναι έκδηλη στην φωνή του. Το χέρι του έδειξε προς τις καρέκλες που βρίσκονταν μπροστά από το γραφείο του.<<Παρακαλώ, καθίστε.>>

Η κοπέλα κάθισε διστακτικά εκεί που της υπέδειξε και έσφιξε την τσάντα μπροστά στο στήθος της προστατευτικά, σαν να είχε ανάγκη να καλυφθεί.

Ο Νικολάι χαμογέλασε ειρωνικά με την κίνησή της, παρόλα αυτά δεν το σχολίασε. Έπιασε τον φάκελο στα χέρια του.

Μην τα μετρήσεις, μην τα μετρήσεις, μην τα μετρήσεις!

Η καρδιά της Άννας κόντευε να εκτροχιαστεί και ο Νικολάι μπορούσε να ακούσει την άστατη ανάσα της, καθώς άνοιγε τον φάκελο και άρχιζε να μετρά τα λεφτά.