𝚂𝚊𝚟𝚎 𝙼𝚎...

Η Αρχή...

Ladybug's POV.

Η Ζωή μου άλλαξε μέσα σε λίγα λεπτά...

Από τότε που εκείνο το αναθεματισμενο το Akuma με κατέβαλε...

Από τότε είμαι εγώ η κακία υποτίθεται...

Εδώ κι ένα μήνα.

Το μόνο που θέλω είναι να πάρω το Miraculous το Cat noir να το πάω στον άλλο τον Βλάκα που μου κάνει την ζωή μαύρη και να επιστρέψω στην ζωούλα μου!

Έχω τσακωθεί με όλους και με όλα!
Φίλους δεν έχω (επειδή μάλλον δεν το ανέφερα πριν μπορώ να γίνομαι κανονική. Τώρα όμως ο Hawk Moth ξέρει πια είμαι αλλά δεν με νοιάζει.) τι έλεγα;

Α ναι! Φίλους δεν έχω. Τσακώθηκα με όλους. Ακόμα και με την Alya, εξαιτίας του ηλιθιου του Akuma! Με κάνει να φαίνομαι τόσο κακία!

Θελω πίσω την παλιά μου ζωή!

Δεν θυμάμαι που είναι το Akuma πράγμα περίεργο μιας και όλα τα θύματα (εκτός από εμένα.) θυμούνται που στο καλό είναι!

Βγαίνω συνέχεια από το σπίτι, έχω όλο νεύρα. Δεν θέλω να ξεσπάσω στους δικούς μου αν και δεν το καταφέρνω πάντα.

Ειδικά όταν κάνουν ερωτήσεις του είδους:
"Τι έχεις! Μπορείς να μας μιλήσεις." και άλλα τέτοια.

Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να μιλήσω!

"Σταμάτα να χαζολογας και πήγαινε να βρεις τον Cat noir!" μου φωνάζει ο άλλος.

Λες και άλλη όρεξη δεν είχα!

"Αν θέλω θα πάω! Αλλιώς έλα εσύ!" φωνάζω.

"Για να δω θα αλλάξεις γνώμη... " λέει ειρωνικά και κάνει αυτό το πράγμα που Μισώ δεν ξέρω πως το κάνει αλλά πονάει!. Είναιες και σε χτυπάει ρεύμα!

"Θα πάω απλώς σταματά το!" του λέω και το σταματάει.

Αφού ηρεμισω λίγο φεύγω για να βρω τον Cat noir που αμφιβάλλω αν είναι μεταμορφωμενος.

Συνήθως κάθομαι λίγο πιο έξω από την πόλη για να μην φέρνω το χάος...

Αν και δεν πειράζω κανέναν.

Το μόνο που θέλω και το είπα και πριν είναι να πάρω το Miraculous του Cat noir να τελειώνω μια και καλή από αυτή την κατάσταση..

Ελπίζω να μην τον βρω..

Δεν έχω καμία όρεξη για μάχη...

Ή γενικά...

Ευτυχώς ο Hawk Moth δεν μπορεί να ακούσει τις σκέψεις μου..

Πάλι καλά!