𝚂𝚊𝚟𝚎 𝙼𝚎...

Θα Πάνε Ολα... Καλά;

Adrien's POV.

"Είμαι μεγάλος ηλιθιος! Έπρεπε να το σκεφτώ πιο πολύ πρώτα! Θα μπλέξει εξετιας μου!" παραληρω.

"Μιλάς ασταμάτητα εδώ και 5 λεπτά!" λέει ο Plagg.

"Εσύ δεν ανυσηχεις καθόλου!" του λέω.

"Ανυσηχω. Φυσικά και δεν θέλω να πάθει κάτι." απαντάει.

"Τότε σταματά λίγο να τρως και βοήθα με! Έχεις φάει 5 τυριά!" λέω όχι πολύ δυνατά.

"Όταν τρώω συγκεντρωνομαι! " απαντάει και κάνω Faceplam.

"Έλεος Plagg!"

"Δεν το συζητάμε αύριο καλύτερα;" λέει και πέφτει στο μαξιλάρι μου.

"Καληνύχτα." λέω κι εγώ και πέφτω στο μαξιλάρι μου.

[...]

Το ξυπνητήρι μου άρχισε να χτυπάει δίπλα στο αυτί μου.

Με το ζόρι Σηκώθηκα από το κρεβάτι.

"Plagg ξύπνα." λέω στο Kwami μου το οποίο με γράφει.

"Πάνε μόνος σου!" παραπονιέται.

"Καλά λοιπόν..." Λέω ενώ τον παίρνω κοιμισμένο και τον βάζω στην τσάντα μου.

"Είσαι πολύ ηλιθιος!" Μου φωνάζει μέσα από την τσάντα.

Κατεβαίνω κάτω και αφού παρω το πρωινό μου φεύγω για το σχολείο.

Το αυτοκίνητο με άφησε ακριβώς από έξω όπως κάθε μέρα.

Λίγο άσχετο αυτό που θα πω αλλά...

Μήπως όντως να βάλω τον Plagg να ρίξει καταστροφή στα μούτρα του Hawk Moth.

Εγώ πάντως θα στο ευχαριστηθώ.

Και δεν θα έχω τύψεις!

Τέλος πάντων..

Το κουδούνι χτύπησε και όλοι πήγαμε στις τάξεις μας για μάθημα.

(Το οποίο αυτήν την στιγμή βαριέμαι να κάνω)

Η Marinette δεν ήρθε σήμερα σχολείο..

Μπορεί να αρρώστησε...

Ευτυχώς η ώρα πέρασε γρήγορα και βγήκαμε για διάλειμμα.

Πήγα κοντά στον Nino ο οποίος ήταν με την Alya.

Χαλάστρα τους έκανα.

"Γειά Adrien." λένε ταυτόχρονα.

"Γειά παιδιά το γίνεται;" Ρωτάω.

"Να εδώ.. Λέμε για την Ladybug. Που πήγε με το μέρος του Hawk Moth.." απαντάει η Alya.

"Δεν πιστεύω ότι είναι κακία." Λέω με την σειρά μου.