She is the man...

SheIsTheMan / 2

"Sebastian!"άκουσα μια φωνή απο πίσω μου, αλλά δεν έδωσα σημασία.Συνέχισα να ακούω τη μουσική μου, περπατώντας προς την είσοδο του σπιτιού μου ενω κρατούσα στο χέρι μου την μπάλα ποδοσφαίρου.

"Sebastian!!"μα καλά, τί στο καλό?Κάνει παράσιτα το κινητό μου?

"Sebas-"ενα χέρι με τράβηξε απο τον ώμο με αποτέλεσμα να γυρίσω.

"Αααου!"είπα καθώς έκανα αναστροφή και μπροστά μου είδα...

Την Monic.

Πωωω!Αυτή μου έλειπε τώρα!

"Ιου.Εσύ είσαι."είπε ενω εκανα ενα βλέμμα αηδιας, καθώς έβγαλε τα μυγέ γυαλιά ήλιου της και τα τοποθέτησε στο 'χαμόγελο' της μπλουζας της.

Εγώ τράβηξα τα ακουστικά μου και την κοίταξα με ενα βλέμμα όλο βαρεμαρα, και ταυτόχρονα που 'έλεγε' 'Ναι εγώ είμαι'.

"Εσύ και ο αδελφός σου μιαζεται τρομακτικά πολύ απο πίσω.Μάλλον φταίει το γεγονός οτι δεν εχεις καμπύλες!"μου είπε και με κοίταξε απο πάνω μέχρι κάτω εξεταστικα.

"Ααα!Γεια σου Monic!Χαίρομαι κι εγώ πολύ που σε βλέπω!"της είπα ειρωνικα και αυτή ρολαρε τα μάτια της.

Σιγά κοπελιά!Μην τα βγαλεις τα μάτια σου.

Αλλά τι λέω!

Αφού τα βγαζεις ηδη!Με όποιον βρεις μπροστά σου...

"Τσ...Ξέρεις που είναι ο αδελφός σου?"με ρώτησε προσπερνώντας την ειρωνική πρότασή μου.

"Όχι..."της είπα απλά.Αλλά φυσικά της είπα ψέματα.Ξέρω που είναι ο αδελφός μου, απλά δεν θέλω να ερθει σπίτι μου αυτή η ξανθόψυρα χαζοβιόλα.

"Δεν πειράζει.Όταν τον δεις πες του πόσο τυχερός είναι που βρίσκεται στην ζωή μου, καιι...Αν θέλει να παραμείνει σε αυτήν να με τηλεφωνήσει."είπε με ενα βλέμμα λες και ο κόσμος της ανήκει.

Πωω!

Θα κάνω εμετό, στο -ήδη- εμετουλί μπλουζάκι της.

"Οκ...Έχει το νούμερό σου?Σαν καμία  biiatch?"είπα και έριξα ενα ειρωνικό γελάκι στο τέλος.

(*αυτό το αγγλικό δεν αντεξα!Το έγραψα!!:):)*)

"Νια νια νια νια νια νια νια!"εκανε σαν πεντάχρονο και γύρισε κουνώντας τον λοκο (ανάποδα) της επιδεικτικά και εγώ ρολαρα τα ματια μου ενω μπήκα μέσα.

"Έχω μια έκπληξη για εσένα!"είπε η μαμά μου ενθουσιασμένη καθώς μπήκα μέσα.

Ωχ...