Kurt Kız

3 - Teklif

  Gerçekten, anlama yetimi kaybetmek üzereyim.
En iyi iki arkadaşımda artık yanımda olamicak mı?!?!OLMAZ!Böyle bir deliliğe izin vermem, veremem!
Onlar benim ailem sayılırdı.Annem olmadığında bana sahip çıkan sadece onlar vardı!

Off Lena offf...Bir an önce uyuyup bu düşünceden kurtulmam gerekti ve bunu söyler söylemez uyumuştum...

***

Ve ertesi gün nedensizce erken uyanmıştım.Annem de son hazırlıklarını yapıyordu.Yanına gittiğimde;

"Kızım ben birkaç saate çıkıcam, senin için sorun olmaz değil mi?"

"Ya anne kaç kere sordun ya, olmaz, istediğin gibi takıl sen :)"

"Peki benim küçük prensesim :)"

Odama gidip okul için hazırlanmaya başlamıştım.Üniformalarımı giydikten sonra çantamı aldım ve annemin yanına gitmiştim.Anneme sımsıkı sarıldıktan sonra evden çıkmıştım.

Erkenden okula gittiğim için ders başlayana kadar Sarah ve Mina ile iyice konuşmuştum.Sarah ve ailesi bugün yola çıkıcağı için okuldan erken çıkıcakmış ve Mina ise yaklaşık bir hafta sonra taşınıyordu.

Sarah:"Ya of...Mina, benimle daha erken vedalaşıcaksın ama..."

Mina:"Bişey olmaz, en azından yine telefonla birbirimizden haberdar olabiliriz, dimi Lena?"

O sırada dalmıştım ve;

"Ha?E-evet evet :) "

Bunun üzerine Mina ve Sarah güldükten sonra sınıfa çıkmıştık.

Dersler o kadar hızlı geçmişti ki, öğle arasında Sarah'ı annesi almaya gelmişti.Birbirimize hüzünlü bir şekilde bakarken;

Sarah:"Ya kafanıza takmayın ya, gerçekten...üzülmeye değmez ki, zaten ben sizi bir şekilde bulurum :)

Üzgün yüzümüzü tebessümle kaplayan Sarah'a var gücümüzle sarıldıktan sonra Sarah'ı annesi ile arabaya binmelerini seyrediyorduk.
Sarah bize gülümseyince bizde gülümsemiştik ve en son arabayla sokağın sonuna kadar gitmelerini izledik.

"Mina, artık sınıfa gidelim mi?"

"Tamam."

Sınıfa çıktıktan sonra çıkışa kadar zamanın nasıl geçtiğini yine anlamamıştık.

Eve geldikten sonra, eve geldikten sonra annem olmadığı için rahatça takılıyordum.

Akşam oldu ve biz grupla yazışıyorduk.

Mina:Ee ablan nasıl, görebildin mi?

Sarah:Ne yazıkki hâlâ komadaymış.Ama her an düzelme ihtimali var.

Lena:Umarız düzelir.

Sarah:Keşke...

Lena:Üzme kendini ya, ablan dayanıklı biri, kolay kolay pes etmez :)

Mina:Aynen ya, bi ara ablana şaka yapmıştık da bizi nasıl köşeye sıkıştırmıştı ya :)

Sarah:Ahh, hatırlatma lütfen, hiç aklımdan çıkmıyor :)))

Lena:Ama biz kaşınmıştık, hatırlatıyim :)

Mina:Evet, işin orası da vardı :)

Sarah:Ee? Siz kesin taşınıyor musunuz peki Mina?

Mina:Maalesef, annemler toparlanmaya başladı bile :'(