Andy Biersack • Fakty

177

Ważne piosenki w jego życiu:

• Bruce Springsteen "Long Walk Home"

Było lato 2007 roku. Przed rozpoczęciem szkoły zostałem w zasadzie wyrzucony ze Szkoły Sztuk Kreatywnych i Przedstawień w Cincinnati, jedynego miejsca, które kiedykolwiek kochałem. To dla mnie zmieniło życie. Byłem w pozycji, w której jedyne miejsce, w którym czułem, że zostałem zaakceptowany, nie zaakceptowałoby mnie. Przez całe lato prawdopodobnie zarobiłem 15, 20 funtów na jedzenie i na Myspace, próbując zbudować Brides Veil Brides i pracować nad rzeczami. Próbowałem kultywować swoją karierę, ale w ogóle nie miałem socjalizacji. Po prostu czułem się taki samotny - po prostu musiałem rozmawiać z ludźmi.

Powiedziałem mamie, że chcę iść do prawdziwej szkoły średniej. Myślałem, że to świetny pomysł. Zapomniałem, że „prawdziwa szkoła średnia" byłaby z tymi wszystkimi dziećmi, z którymi chodziłem do szkoły, które były dla mnie tak podłe. Postanowiłem pójść do prywatnej szkoły w centrum miasta. Myślałem, że trzyletnia różnica poprawiłaby wszystko. Nie brałem też pod uwagę tego, jak podniosłem swoje umiejętności w makijażu i kostiumach w moim codziennym życiu. Przeszedłem z dzieciństwa, z kapturowego punka prostej postaci Tima Burtona, a teraz powrócę do tych wrednych dzieciaków, które już mnie nienawidziły, kiedy miałem kręcone włosy, krótkie spodenki i koszulki Circle Jerks. Z jakiegoś powodu, moim zdaniem, wszystko musiało pójść lepiej.

We wrześniu tego roku ukazała się płyta, która według mnie nie miała dla mnie większego znaczenia. Nie to, że nie lubiłem artysty; tak naprawdę nigdy mi się to nie spodobało, ponieważ była to muzyka mojej mamy, ale nigdy nie była to dla mnie najważniejsza rzecz. To była "Magia" Bruce'a Springsteena. Właśnie miałem zdobyć prawo jazdy, a to była płyta CD, która została w fioletowym Geo Metro (samochód), które było mi wręczane.

Do tej pory cała muzyka, którą słuchałem, była melancholiczna i żyła w smutku. Właśnie takiej muzyki słuchałem w tamtym momencie: albo był to cock rock, co było po prostu niedorzeczną głupotą, albo smutny rock z późnych lat 90. Nic nie wychodziło z perspektywy „Widziałem to wcześniej i zamierzam przez to przejść".

W oparciu o całą inną muzykę, której słuchałem w świecie Warped Tour, w 2006 i 2007 roku prawdopodobnie nie było lepszego czasu na słuchanie artysty z dziedzictwa. A [ Magia ] znaczy dla mnie więcej niż cokolwiek innego. To zmieniło sposób, w jaki piszę piosenki. Cała idea BVB, w której piszę o problemach była z punktu widzenia „To jest coś, z czym można sobie poradzić. Poradzicie sobie z tym."  Wszystko to zostało poinformowane przez tę płytę, szczególnie piosenkę „Long Walk Home". Oznaczało to po prostu, że to zajmie trochę czasu, ale dotrzecie tam. I to była moja mantra prowadząca mnie z powrotem do szkoły.

• Harvey Danger "Flagpole Sitta"

Byłem młodym, wściekłym, odizolowanym młodzieńcem, któremu brakowało kierunku, kiedy po raz pierwszy usłyszałem „Flagpole Sitta" w reklamie filmu Disturbing Behavior . To był tylko kawałek tej piosenki, ale musiałem wiedzieć więcej, więc szukałem i dowiedziałem się o zespole Harvey Danger. Piosenka była buntownicza, ale z inteligencją i niuansami rzadko spotykanymi w typowym punku, którego wtedy słuchałem. Wyglądało na to, że autor tekstów znalazł sposób na zawarcie mojego społecznego i egzystencjalnego niepokoju w jednej z najbardziej chwytliwych piosenek, jakie kiedykolwiek słyszałem. Kupiłem ich pierwszy album i jest to najbardziej odpowiedni i genialny album liryczny wszechczasów.

• Palehound „If You Met Her"

Szkoda, że ​​nie słyszałem jej wcześniej, a historia tego utworu jest taka, że ​​Ellen Kempner napisała go, ponieważ miała nowego partnera i żałowała, że ​​nie mogła spotkać swojej zmarłej przyjaciółki. Czuję, że świat jest taki szalony i smutny, i tak wielu z nas traci przyjaciół. Wiem, że z pewnością straciłem wielu młodych przyjaciół. I ta piosenka jest po prostu naprawdę potężna w portretowaniu uczucia tęsknoty za przyjacielem, który nie powinien był umierać tak młodo.

• Rancid „Journey To The End Of The East Bay"

Ta piosenka to kronika doświadczenia bycia w zespole. Kiedy pojawiła się w 1995 roku, właśnie tworzyliśmy ideę Good Charlotte i mówiła do mnie głośno i wyraźnie. Teksty nawiązują do czasów Tima [Armstronga] i Matta [Freemana] z Operation Ivy, opisujących doświadczenie bycia zespołem, który próbuje to zrobić. Ten sentyment nosił mnie przez lata, kiedy podróżowaliśmy niezliczoną ilością mil w furgonetce.

Kiedy brakowało mi nadziei i odwagi, by stawić czoła dniu w szkole lub lękowi przed tym, gdzie mieszka moja rodzina i jak zapłacimy następny rachunek lub następny posiłek...Rancid  sprawił, że poczułem się fajnie i jakbym był coś wart. Jakbym pasował. To piosenka, która zdecydowanie została dla mnie napisana. Nikt nie może mi powiedzieć inaczej i jestem wiecznie wdzięczny Rancid za to.

***

Tak sobie pomyślałam, że niektórych z Was może irytować, że wstawiam tu cytaty i wypowiedzi, bo HELLO, TO KSIĄŻKA Z FAKTAMI A TY WPIEPRZASZ CAŁĄ STRONĘ WYWIADU! Ale ja traktuję to jako zbiorowisko - wrzucam tu wszystko, co znajdę w wywiadach, z asków, stron fanowskich, facebooka, bo chcę mieć to wszystko uporządkowane w jednym miejscu a publikuję dla was, żebyście mieli ten sam komfort, co ja. Oczywiście każdy może samemu poszukać informacji, ale chcę, by moja działalność była swego rodzaju podziękowaniem i uhonorowaniem wszystkiego, co BVB zrobiło dla mnie.