Paalam

Chapter 2

Zedrick's POV

"W-what the fuck?" She left me speechless. Where did she get a nerve to talk to me like that.

"Grabe pare, ang astig non!" Astig? anong astig don e walangya lahat ng tao dito sa cafeteria nakatingin sa amin. No, scratch that sa akin lang pala, dahil kagaya ko di rin sila makapaniwala sa ginawa nung babae na yon.

"Astig!? ha anong astig don gusto mo ikaw ang itapon ko sa impyerno ha Anderson?!" gigil na sigaw ko sa kutong lupa na kaharap ko. Samantalang si Santos naman tahimik sa gilid habang nagpipigil ng tawa katabi ni Reyes. Mga bwiset talaga!

"Alam mo pare, bakit ka ba nagpapaapekto don sa babaeng yon? You know? You just flirt and leave girls." Sabi ni Anderson. Napaisip din ako sa sinabi niya. I didn't even know.

"Flirt and leave Anderson. She didn't flirt with me! She insulted me in front of those fucking students! Ano na lang iisipin nila n-na kayang- kaya ako ng babaeng yon? No fucking way! No one dare to fucked up with me! NO ONE!" Tila kinapos ako sa hangin matapos kong sabihin iyon. I need to get even. Hindi ko palalampasin ito.

"Whooa, calm down Velasquez. Grabe galit na galit. So anong plano mo?" Sabi ni Santos na akala ko e tititigan lang kami hanggang matapos ang usapan. Sa ngayon wala pa akong naiisip kung paano ako makakaganti sa kanya. But I'll make sure that it will be worth of my time.

"Sa ngayon wala pa akong naiisip, but I'll make sure that she'll feel hell with my revenge." I smirked. I love the thought that she'll someday beg me to forgive her. And I'm just watching there while laughing. Serves her right!

"Want to hear our idea?" Nakangising tanong ni Reyes. Pagkatapos ay nagtawanan silang tatlo. Isa-isa ko silang tiningnan. A death glare to be exact. I don't need their opinion. Puro katarantaduhan lang naman ang alam ng mga yan! Walang kwenta lang ang sasabihin.

"C'mon you might want to hear this! This is cool you're gonna love this! We're trying to help can't you see?" At muli silang nagtawanan. Tss.

"Wala akong oras sa katarantaduhan niyong tatlo! Mas gugustuhin ko pang umuwi para makapag- isip kaysa pakinggan yang walang kwenta niyong opinyon!" Tumayo na ako at dinampot ang aking bag upang iwanan sila. They continue calling my name, but I didn't face them. I just raised my middle finger at them.

I'm done for today. That, that girl causes me too much headache. Damn it!

Nahampas ko ang manibela nang maalala ang nangyari kanina. I can't believe it. Ipinahiya niya ako! At hindi man lang ako nakabawi. Iniwan niya akong tulala, hindi ako makapaniwala.

Umuwi ako para makapag-isip pero walangya! Hanggang ngayon wala pa rin akong maisip. Pasado alas dose na, ang pumapasok pa lang sa isip ko ay ang mala anghel niyang mukha. Siguro kung hindi ako pinahiya ng babaeng iyon, baka pinormahan ko na siya! Pero no! Hindi ko sasayangin ang oras ko sa kanya.

"Damn it! Bwiset! Bwiset!" Napasabunot ako sa aking buhok. Ayaw akong lubayan ng babaeng iyon! Bwiset talaga! Pati sa pagtulog ba naman!!!! Aishhhhh!!

--
Don't forget to vote ⭐ and comment.🖤