Bu hayatta kim olmak istediğini anlayabilmek öylesine zor ki... Çoğu zaman, çoğumuz ne yapmak istiyorumdan çok ne yapmalıyıma öylesine odaklanıyoruz ki geriye dönüp baktığımızda iyi kilerden çok keşkelere sahip olduğumuzu görüyoruz. Diyeceksiniz ki yapmak istediklerimizi yapmak kolaydı da biz mi yapmadık? Çok doğru hiç kolay değil hatta bazı şartlar altında imkansız. Böyle söyleyince de imkansız diye bir şey yoktur diyenler çıkar ama ben buna Dali'nin çok beğendiğim bir sözüyle cevap vermek istiyorum "Ya kolaydır, ya da imkansızdır." Henüz 25 yaşındayı, diyeceksiniz ki daha ne yaşamış olabilirsin? Ama bazen 25 yılda 50 yıllık deneyimler elde edebiliyor insan. Küçücük yaşta öğrendim ben dalgalarla mücadele etmeyi. Hastane koridorlarında öğrendim bazı hastalıkların anca kabullenmeyle geçebileceğini. Sessiz kalarak öğrendim kendimi kullandırmanın bana verdiği zararları. Ve insanlar arkamdan sürekli o zaten kendini kullandırır dediğinde anladım iyilik değil enayilik yaptığımı. Hayatım boyunca hep kendimi kanıtlamaya çalıştım. Yok ya dedim illaki benim de vardır iyi yaptığım bir şey hep eksilerim olacak değil ya artılarım da vardır. Ama bir türlü artıları ortaya çıkaramadım, çabaladıkça daha da derine gömüldüm. İnat ettim, direndim ben hayalimi gerçekleştireceğim deyip bir yola girdim ama bu yol öyle sorumluluk yüklü ki yolun sonunda duvara çakılmaktan çok korkuyorum. Artık düşmekten korkmuyorum çünkü biliyorum ki bir şekilde kalkarım. Şimdi sadece herkese inat girdiğim bu yolun çıkmaz sokak olmasından korkuyorum.
