ΕΝΑΣ ΓΛΥΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όπως ξέρεις μετά το θάνατο των γονιών μου έχω μείνει μονή μου στην Αμερική και είναι το μοναδικό πράγμα που συχαίνομαι, οι επιλογές μου δεν είναι πολλές, μπορώ να κάτσω εδώ και να βρω μια δουλειά ή να πάω να μείνω με τον θείο μου, τον αδερφό της μητέρας μου, σου είχα γράψει κάποτε γι αυτόν. ο θείος Φρεντ έλεγε πάντα στην μητέρα μου να μην μου φουσκώνει τα μυαλά με το τραγούδι, δεν αρμόζει σε μια γυναικά της οικογενείας μας να τραγουδάει. Δεν θυμάμαι αν σου είχα γράψει ότι ο θείος είναι αρκετά ευκατάστατος και ποτέ δεν συγχωρεσαι την μητέρα μου που έφυγε και αποποιήθηκε την πατρική κληρονομιά για να ακολουθήσει τον πάτερα μου. Αν πάω στο θείο θα έχω πρόβλημα γιατί εγώ λατρεύω να τραγουδάω, είναι η ζωή μου. Νιώθω δυνατή, ελεύθερη κάθε φορά που τραγουδάω άλλωστε οι σπουδές μου αφορούν το τραγούδι και το χορό και θέλω να το εξασκήσω. Δεν ξέρω, ίσως είναι ευκαιρία τώρα που ο θείος παντρεύεται να του μιλήσω και να του εξηγήσω, αν συμφωνήσουμε θα πάω να μείνω μαζί του αλλιώς.... δεν έχω ιδέα τι θα κάνω!!

Πριν από αρκετό καιρό είχαμε βρεθεί και μου έλεγε: 

- Μεγκαν δεν είναι σωστό μια κοπέλα της οικογενείας μας να τραγουδάει, το ξέρω ότι έχεις αγγελική φωνή αλλά δεν είναι σωστό...
Για τον θείο και αυτό ήταν ένα βήμα, τότε μου είχε πει η μητέρα μου ότι μάλλον γι αυτή τη μικρή μεταστορφη του θείου ευθύνεται ο νέος ερωτάς που μπήκε στη ζωή του. Ίσως αν της μιλήσω, την είχα γνωρίσει και εγώ μετά από καιρό είναι μια πολύ όμορφη γυναικά και πολύ γλυκιά, ιδιαίτερα γλυκιά θα έλεγα και με τσαμπουκά, στην κηδεία των γονιών μου τα έβαλε με οποίον με κοιτούσε με λύπηση, τους είπε να μην με κοιτάνε έτσι γιατί είμαι μια γυναικά που δεν έχει καμιά ανάγκη τη δική τους λύπηση!
Θα την πάρω τηλέφωνο τώρα κι ολας!
- Μεγκαν μου, είσαι καλά;
- Γεια σου Λίλη μου, καλά είμαι θέλω όμως να βρεθούμε να κουβεντιάσουμε κάποια πράγματα, θέλω τη γνώμη σου και ίσως τη βοήθεια σου...
- Μμμμμ.... μυρίζομαι μπελάδες
- Αν...
- Σσσ μ αρέσει!, Λεγε που και ποτέ!
- Είσαι υπεροχή, ποτέ θα έρθεις από εδώ;
- Λογικά αύριο θα έρθω γιατί θέλω να κανονίσω κάποιες λεπτομέρειες του γάμου, αα να σου πω θα είσαι παράνυφος μου έτσι;
- Εννοείται, τέλεια! Λοιπόν έλα από το σπίτι μου να πάμε να πιούμε καφέ να σε βοηθήσω όπως μπορώ και να πάμε και για φαγητό μέχρι να είναι ώρα να φύγεις.

Την επόμενη μέρα 8. 30 ώρα το πρωί κάποιος είχε βαλθεί να μου σπάσει τα νευρά! Έρχομαι!!!!
η Λίλη στην πόρτα μου κούκλα βαμμένη στην τρίχα και ετοιμοπόλεμη να κάνει τα πάντα!
- Ακόμα κοιμάσαι!
- Σήκω, έχουμε πολλές δουλείες!
- Περίμενε να ντυθώ! Μισό λεπτό! Μπες μέσα κάτσε και έρχομαι!

Άντε πάλι το κουδούνι, κάνω να βγω αλλά με προλαβαίνει η Λίλη

- Ανοίγω εγώ!
- Μεγκαν, ένας κούκλος σε ζητάει με ένα καφέ στο χέρι αν ήξερα ότι έχετε τέτοια εξυπηρετήσει θα είχα μετακομίσει εδώ, εδώ και χρόνια και όχι στην άλλη πλευρά του πλανήτη!
- Τι λες παιδάκι μου... και πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση μου ο Χάρισον ήταν στην πόρτα μου όντως με ένα καφέ στο χέρι....