In love with a homeless teen boy (Voltooid)

9 weken van tevoren...

Daniël zit thuis. Hij zit ergens mee. Hij is gay. Hij weet het zeker. Maar zijn ouders zijn er op tegen. Zijn vader vind het leuk om homo's in elkaar te slaan op straat en zijn moeder vind het leuk om ze altijd uit te schelden. Daniël durft niet uit de kast te komen door dat gedoe. Maar ooit zal het wel moeten.....Eenmaal avond zitten ze aan tafel voor het avond eten. Moeder heeft gekookt. Hij heeft het er op school over gehad met zijn docent. Ze zei dat hij gewoon uit de kast moet komen. En dat het wel goed moet komen. Ouders verlaten niet snel hun kind. Dat is wat zij zei. Hij was van plan nu uit de kast te komen.

Eenmaal aan het eten...

Mam..pap... Ik moet jullie iets vertellen...
Wat dan lieverd? Vroeg moeder.
Nou....Ik emm...Ik emm....Ik ben gay.
Het was een tijdje stil aan tafel maar toen zei moeder ineens:' hoe durf je jij kut kind. Ze kreeg tranen in dr ogen. Vader gooide een bord aardappels naar hem. Daniël rende huilend naar boven. Hij wist niet wat hij moest doen. Het komt wel goed. Dat zei de docent. Ik wacht het wel af dacht hij.

Eenmaal avond...

Daniël lag in bed. Het is 9 uur in de avond. Zijn slaapkamer deur ging open en daar stond vader. Hij kwam bij Daniël op bed zitten en zei de ergste woorden die Daniël ooit gehoord heeft:' Als je niet snel zegt dat het een grapje was...dan kun je wat spullen pakken en dan vertrek je maar. Ik hoef niet zo'n zoon. Je hebt tot morgen ochtend om te zeggen dat het een grapje was. Al moet je ons wakker maken. Doe je dat niet en blijf je erbij...dan kun je morgen voor school nog meteen vertrekken.' En toen liep ie weg. Daniël begon te huilen. Ik ben gay...En daar kan ik niks aan doen! Ik ga het niet verbergen..zelfs niet voor mijn ouders.

Eenmaal ochtend...

Zijn slaapkamerdeur werd open gemaakt en zijn moeder schudde hem wakker. En? Heb je een beslissing gemaakt? Vroeg ze. Ik ben gay en dat ga ik niet verbergen! Zelfs niet voor jullie! Schreeuwde Daniël. Nou pak je koffertje dan maar. Ik wil je voor 10 uur weg hebben! Daniël begon te huilen. Wat heb ik toch voor rot ouders!!! Ik hoef ook niet meer bij jullie te wonen!! Schreeuwde hij nog harder. Zijn moeder liep weg. Voor 10 uur. Zei ze nog eens. Daniël pakte wat boterhammen en zijn geboorte knuffel en een paar kleren en schoon ondergoed. Een deken en water. Ik blijf vast niet lang buiten. Ik kan vast wel ergens terecht, dacht hij. En hij vertrok.

Maar het ging niet zoals hij dacht....Hij zwerft nu al 9 weken rond. Hij heeft alleen nog maar een deken en zijn geboorte knuffel. En vieze kleren en ondergoed. Hij slaapt altijd onder een brug. Zijn vrienden konden en wouden hem niet in huis nemen. Hij is heel verdrietig.