SIR

Giriş

Sizce nasıl olmuş?Bu benim ilk hikayem lütfen yorum yapın :DD

Bir tarafı uçurum bir tarafı orman olan sadece ay ışığı ve arabanın farlarıyla aydınlanan karanlık yolda benim eski model mercedese binmiş süratle yol alıyorduk.Yan koltukta oturan Nick bir şarkı mırıldanıp dışarıyı izliyordu.Etraf çok karanlıktı ve açık bir gece olmasına rağmen korkuyordum.Bu gece kötü bir şey olacakmış gibi bir his vardı içimde.Ve etraftaki karanlık bu duyguyu daha da yoğun hale getiriyordu.Ya da tamamen kenafobim ile ilgili bir şeydi.Ama his bir türlü geçip gitmiyordu.Bu kadar baskın olmaması gerekirdi onun yüzünden yola bile dikkatimi fazla veremiyordum.Avuçlarım terlemişti ama buna rağmen ellerimle direksyonu daha sıkı kavramıştım.En sonunda Nick "Gergin görünüyorsun.Bir sorun mu var?" diye sordu sanki bir sorun olduğunu bilmiyormuş gibi.

Güldüm"Bir sorun olduğunu biliyorsun Nick" dedim sakince.Kafasını eğdi.

"Bunu yapmak istediğine emin misin?"

"Bilmiyorum Nick,gerçekten.Bu üç ayda hayatım o kadar değişti ki.Artık neyin doğru neyin yanlış oduğunu bile ayırt edemiyorum."durdum gerçekten hayatım o kadar çok değişmiştiki.Artık hiçbir şey doğru gelmiyordu.Ama doğru olduğuna inandığım tek bir şey vardı."Bunu yapmazsam onu kurtaramam Nick,Brad'i kurtaramam." dedim ve gözlerim sulandı.

Nick destek olmak için kolunu omzuma koydu ve güven verici bir sesle"Her şey yoluna girecek Robyn.Daha öncede böyle zorluklarla karşılaştı.Bunun da üstesinden gelecektir"

Ona döndüm ve hışımla "Ama bu sefer durumun o kadar basit olmadığını biliyorsun.Bu uyuşturucu batağına saplanmasından daha büyük bir şey Nick.Savaş bu!Bütün bu aptallık yüzyıllardır sürüyor ve bunu engellemek için ne yapmam gerektiğini bile bilmiyorum"dedim.Sinirlenmiştim,belki biraz aşırı tepki vermiştim ama söz konusu olan Brad'ken kimse beni durduramazdı.Ama bazen Nick gerçekten hiçbir şey anlamıyordu.Üstünde bir sürü yük taşıyan o değildi tabi.Her şeyi dengede tutmak zorundaydım ve bu Nick'in sandığından çok daha zordu.

"Onun hayatı söz konusu Nick!"dedim.

"O senin için önemli olabilir ama o benim en yakın arkadaşım,kardeşim!"diye çıkıştı.

"Ben onu seviyorum Nick.Onu kaybedemem anlıyormusun Nick,onu kaybedemem."

Bir şeyler mırıldandı."Lanet olsun Nick bazen çok anlayışsız olabilyorsun"diye bağırdım.

"Ne?Sadece ben mi?Hep bir başkasını suçlamaktan başka bir şey yapma zaten!" dedi ve elini cama vurdu.O kadar sert vurmuştuu ki cam çatladı.

Araba son hızla ilerlyiordu ama dikkkatimi bir türlü yola veremiyordum.Ona dönüp "Şunu yapmayı kes.Suçu bana atma.Bunaların hiçbirini ben istemedim"

"Rob.."

"Sus!"dedim gözlerimden yaşlar akıyordu hemde fazlasıyla.Artık yol bil bakmıyordum.Ellerim direksyondan yavaş yavaş kaymaya başamıştı.Tam 'beni suçlamaya devam etmene katlanama artık' diyecekken Nick endişeli gözlerle "Robyn dikkkat et!"diye bağırdı ve ben daha ne olduğunu anlayamadan direksyona asıldı.Nick direksyonu kontrol etmeye çalışırken bende frene basmaya çalıştım ama anın panikliğiyle yanlışlıkla gaza bastım ve ani bir hızla araba yoldan fırladı .Nick çığlıklar atıyor ve adımı haykırıyordu.Arba uçurumdan aşağıya yuvarlanırken içimdeki korkunun ne olduğunu anladım.Korku ölümdü.Yanlışbir şey yapıp ölme korkusu.Sonra tüm sesler kesildi ve her yer karardı.