POLİS AKADEMİSİ

Başlıksız Hikaye Bölümü

-Baba benim burda arkadaşlarım var.Ankara'ya gitmek istemiyorum.Beni buna zorlayamazsın.

-Kızım ben ne yapabilirim söyler misin? Tayinim çıktı işte.Ordaki polis akademisi de güzel.Hem seni burda yalnız bırakmam.Git hazırlan.

-Anne lütfen sen bişey söyle.

-Kızım ben ne yapabilirim?Hem bu babanın istediği bişey değil tayini çıktı.Bizim elimizden bişey gelmez.

-Peki öyle olsun.Ama bilin ki sizi asla affetmicem.

Ben ne yapacağım şimdi.Tamam pek arkadaşım yok,sosyal biri sayılmam ama gene de başka bir yere gitmek istemiyorum.Ne olacağını bilmiyorum.Ya beni dışlarlarsa.Ya kötü bişey olursa.Uff napıcam şimdi ben? Nası alışıcam oraya?Kimseyi tanımıyorum bile.Tamam annemle babamın elinden birşey gelmez ama genede bana önceden haber vermelerini isterdim.Yarın yola çıkıyoruz ve ben şimdi öğreniyorum.Oh ne güzel.Neyse bunları düşünmeyi bırak git ve hazırlan Derin.Artık hiç bir şey değiştiremezsin zaten.Bunca zamana kadar kim seni önemsediki zaten?Sen hep görünmez kızdın.Öyle olmaya devam et ve git hazırlan.

Derin bütün giysilerini tek tek valize koydu.Yarın yola çıkıyorlardı ve o hiç memnun değildi.Ama kimbilir hayatın karşımıza ne çıkaracağı belli mi olur?

-Kızım hadi çıkıyoruz acele et.

-Geldim işte.

-Kızım neden böyle davranıyorsun?Biz ne yapabiliriz ki?

-Belkide bunu bana daha önceden söyleyebilirdiniz?Ama ne gerek var dimi?Ben hep size uyarım zaten fazla arkadaşımda yok.Sizin götürdüğünüz her yere gelirim.Aynen şuan bu dediklerimi yapiyorum zaten.Benden daha fazla bişey beklemeyin.

-Derin bizimle düzgün konuş yoksa

-Yoksa,yoksa naparsın ha döver misin?Yapmadığın şey mi?

O an yanağımda büyük bir acı hissettim.Ah bu hissi biliyordum.Tabi ya babam bana vurmuştu yine.O beni birazcık sevsin diye polis akademisine bile gittim ama gördüğüm kadarıyla değişen bişey yok.Hem zaten artık ağlamıyorum,ağlayamıyorum.O kadar alıştım ki bu hisse.Artık acı versede ağlayamıyorum.

-Bin arabaya Derin.Beni daha fazla sinirlendirme.

-Tamam.

Yola çıkmıştık işte.Ankara'ya gidiyoruz.