𝕋𝕠𝕩𝕚𝕔 𝕝𝕠𝕧𝕖

8. Σκοτεινή Παράνοια

Η χαρά μου απέραντη, όπως και η λαχτάρα για κάθε νέο μήνυμα. Κάθε πρωί και κάθε βράδυ εκείνος ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος που με χαιρετούσε κάνοντας με να νιώθω μοναδική. Τα βράδια μου είχαν πλέον νόημα, μιας και ο Τάρο ήταν καλός μάγειρας και μου έστελνε κάποιες φωτογραφίες με τα νέα του φανητά, κάτι που με προώθησε να κάνω και εγώ το ίδιο.

Η μαγειρική δεν ήταν και το καλύτερο μου χόμπι, το μόνο που μπορούσα να φτιάξω ήταν μακαρόνια και στην καλύτερη περίπτωση αβγά, όμως ήθελα να φτιάξω κάτι πολύ εντυπωσιακό, κάτι που θα με ανέβαζε περισσότερο στα μάτια του, έτσι βρήκα μια καλή και εύκολη συνταγή στο ίντερνετ για Σφουγγάτο με κρεμμύδια.
Όταν το φαγητό ήταν έτοιμο το στόλισα πάνω σε ένα λευκό πιάτο και το τράβηξα φωτογραφεία, φαινόταν τέλειο.
-Τάρο δες, μαγείρεψα και εγώ κάτι που θα σου άρεσε.
-Φαίνεται τέλειο!
-Κάηκε λίγο, ειδικά τα κρεμμύδια.
-Να βάζεις πρώτα το κρεμμύδι και μετά τα υπόλοιπα, όχι όλα μαζί.
-Αα... Μα έτσι είναι το συλ, πρέπει να είναι όλα μαζί. Του είπα στέλνοντας του ένα χαμογελαστό emoji.
-Την άλλη φορά θα σου πετύχει. Μου είπε καθώς έστειλε μια κόκκινη καρδιά.
-I hope so. Είπα λίγο απογοητευμένη, αλλά του ξανά είπα :
-Πάντως ξέρεις πολλά πράγματα, μόνο τίποτα δεν είσαι. Του είπα θέλοντας να τον παινέψω.
-Μπα... Δεν είμαι και τόσο τέλειος.
-Ψεύτη.
-I'm serious, όμως αναρωτιέμαι τι άλλο κρύβεις... Δεν εμφανίζεις αμέσως τα χαρτιά σου, αλλά όταν το κάνεις τα πετάς όλα μαζί, όπως το φαγητό, σε βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα.
-Φάση μυστήριο; Του είπα αρκετά κολακευμένη.
-Ναι και θα ήθελα να σε ανακαλύψω, θα με αφήσεις;
-Αν μπορέσεις. Του είπα με χιούμορ.
-Εσύ θες να ανακαλύψεις εμένα; Είπε καθώς μου έστειλε ένα χαμογελαστό emoji.
- You are mysterious too.
-Ναι... Στην αρχή είναι σαν να έχω πολλά πρόσωπα.
-Δεν ξέρω... Πάντως φαίνεσαι ακόμη μυστήριο για εμένα. Του είπα με ένα πονηρό emoji.
-Σε τρομάζει αυτό;
-Όχι... Απλά δεν μπορώ να καταλάβω εύκολα.
-Όλοι έχουμε κάτι σκοτεινό μέσα μας, άλλοι όμως πορεύονται με αυτήν την πλευρά τους. Η στάση του ήταν λίγο παράξενη, όμως δεν έδωσα πολύ σημασία.
-Ναι, έχεις δίκιο, τέλος πάντων πάω για ύπνο.
-Να ξεκουραστείς καλά. Είπε με ένα χαμογελαστό emoji.
-Τάρο;
-Ναι Δάφνη;
-Δεν φοβάμαι πια να κοιμάμαι μόνη το βράδυ, ξέρω ότι είσαι κάπου εκεί μέσα και το διώχνεις.
-Να γίνω το φως σου;
-Χαχα χαζούλη.
-Πάω τώρα, είμαι στάση και έχει πολύ κρύο.
-Μακάρι να μπορούσα να σου κάνω μια αγκαλιά... Σ'αγαπω.
-Θα τα πούμε αύριο, κι εγώ.

Ο Τάρο ήταν πολύ γλυκός και μου έβγαζε μια πολύ όμορφη πλευρά του εαυτού μου, όμως η Μελίνα είχε άλλη άποψη, έλεγε πως ο Τάρο δεν ήταν πολύ φυσιολογικός και πως είχε τάσεις αυτοκτονίας, μιας και έκανα το λάθος να της πω κάποιες συνομιλίες που είχα πιο παλιά μαζί του. Ο Τάρο κάθε φορά που με έκανε να "θυμώνω" τιμωρούσε τον εαυτό του με διάφορους τρόπους, ήταν πράγματι λίγο τρομακτικό, όμως προσπαθούσα να τον βοηθήσω, να κάνω αυτό που οι άλλοι δεν μπορούσαν, γιατί μόνο έχω του είχα μείνει, έτσι έλεγε.

Η Μελίνα γεμάτο απόγνωση προσπαθούσε μάταια να μου αλλάξει γνώμη, ήξερα τι έκανα και δεν ήθελα την γνώμη κανενός, κανείς δεν ήξερε πως ένιωθα γι'αυτόν τον άνθρωπο, έστω και αν είχε λίγα θέματα όπως όλοι μας. Τα συναισθήματα που είχα νιώσεις για αυτόν τον άνθρωπο, έστω και αν ήταν μια εικονική αγάπη, για εμένα ήταν αληθινά, ότι και αν έλεγε η Μελίνα και η κάθε Μελίνα.