A Million Reasons

PART ONE of being alone

Chapter 1.

                 On this one side of darkest room I belong.

On this one side where I sitting down.

Falling down all my thoughts.

Nothing willing to listen.

I have no friend.  

I'M ALL DOWN! I HAVE NOTHING.

But no one.

Nakaupo ako sa sulok ng kwarto ko.

Sa apartment na to.

I have no family, relatives, even friends.

Umiiyak. Kasi akala ko perfect na yung buhay ko. Kasi may nakilala akong taong nagbago ng madilim na mundo ko. Pero siya rin pala ang nagbalik sakin dito.

Every corner of this room be heard the song playing inside on my unit.

"Lecheng kanta yan oh!" Tumayo ako, pinunasan ang luha ko. At natapon ang almusal kong alak na nailapag ko sa tabi ko bago pa man ako pagewang gewang na tumayo.

Nung nasa harap na ko ng Radiong biglang bumukas at tumugtog ng di ko malamang kanta.

"Gago ka ba?" Tunuturo turo ko yung radio na patuloy pa din sa pagtugtog.

"Alam mo ba ang nangyayari sa buhay ko, at kung maka asta ka na parang may natutuwa sa kinakanta mo?"

Umupo ako kaharap ang radio.

"Tarantado! Dun ka kumanta sa ibang taong di ka mapapasin. Dun sa mga busy at walang pakielam sayo. Ay teka, teka." Winawagwagan ko ng palad ko yung radio. Nagsa-sign ako ng stop muna siya sa pag kanta kasi nagkekwento ako.

"Alam mo, tarantado ka din talaga nu? Ayaw mo tumigil? Ako nga pagod na pagod na eh. Alam mo sa totoo lang, wala naman talaga akong pakeelam kung magtututugtog ka dyan eh. Ano naman mapapala ko sayo? Kaso kasi panira ka ng araw. Magpe-play ka na nga lang. Nang-iinis ka pa."

Tumayo ako at lumayo na sa radiong tumutugtog. Bago ako tumayo winagwagan ko muna siya ng kamay as I sign, na umalis na siya.

"Shhhh. Bahala ka na sa buhay mo."

Naglalakad na ko papunta sa kama ko.

To lying down my body. To be rest. To calm down my mind.

Tumulo yung luha ko, habang nakatitig ako sa kawalan. Habang nakahiga.

"Ilang araw na din akong ganto. Nagsasawa na ko."

Then I deeply fell asleep.