DELİRİUM

İlkden başlamak

O gün de her günkü gibi sessiz , huzurlu ve bir o kadar haindi. Her zamanki gibi yeni aldığı kitabı , kırmızı kurdelalı beyaz ayıcığı, yerinden kalkmaya zahmet ederek hazırladığı kahvesi , denizin ve göğün birleşerek sonsuzluğu simgeleyen görüntüsü..
Yalnızlık temalı bir gün daha . Sadece nefes almak için var olan ellie . Ayda bir kapısını çalan kapıcısı ve pizzacıda çalışan yakışıklı çocuk.
Başka bir nefes yok . Bütün gün sadece oturup kahvesini yudumlayarak geri kalan zamanlarında düşünmek ,ölmemek için arada bir yemek yemek , ailesinin emekli maaşı...
Ellie bütün gün düşünerek yalnızlığına yalnızlık katıyor. Konuşmayı unutmamak için arada bir şarkı mırıldanıyor.
Her sabah güneşin doğuşunu izliyor. Akşamları yaşıyor gündüzleri uyuyor.
Korkak.. Güneş doğduğu anda siyah perdesini çekiyor.

27 yaşında olmasına rağmen yüzündeki yaşanmışlık hikayesini saklıyor. Ağladığı hiçbir zaman  belli olmuyor.Çünkü onu herkesden güzel yapan bir esmerliği var. Sanırsın her yük onun omzunda. Belki de öyledir. Esmerliğne uymayan yeşil gözleri insanların ondan uzak durmasına bir sebep daha yaratıyor. Anlık duygularını çok net yansıtabiliyor yüzüne. Sadece okuduğu kitabı bitirdiğinde gülümsüyor. Her kitap bittiğinde daha özgüvenli kalkıyor oturduğu yerden. 
En nefret ettiği şey karamel renkli saçları.  Hayatındaki en büyük engeli saçları olan bir kız. Belkide omzuna her döküldüğünde geriye atmaktan bıkmıştır.
Stüyo dairesinde ne kadar mutlu olsa da elinin altında bulunan köşkte oturmamak ellie i rahatsız ediyor. Köşkün mutfağına bütün ev eşyalarını sığdırıp orda yaşama hayali de apayrı onun için. Sürekli çalan bir müzik olmalı köşkte. Konuşmak önemli tabi. Krize girdiğinde yanında birinin olması daha önemli ama bu ellie için öyle değil. Yaşamak da önemli diğil ne de olsa.

Her gün oturduğu yerden eleştirmek,yorumlamak kolay olsa gerek.
Her sabah balkonuna atılan gazete olmasaydı ne yapardı bilemiyorum . Haberleri televizyondan izleyemiyor çünkü en son vazo fırlatarak camını kırmıştı.