A Hundred Miles Away

Chapter 1

"Miss, gising ho. Miss." Nagising ako sa boses ng taong tumatawag sakin kasabay nito ang pag alog sa ulo ko. Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at bumungad sakin ang matabang lalake na may hawak na dust pan at sa tingin ko ay iyo anv ginamit niya para alugin ako.

"Who are you?" Tanong ko dito, nanginginig ang mga kamay nito habang nakahawak sa dala niyang dust pan.

"Jusko! M-Mabuti naman po at buhay kayo akala ko may b-bangkay dito. Halos atakihin na ako sa sobrang takot." Aniya saka niya pinunasan ang kanyang pawis. Biglang nag sink-in lahat sakin ang nangyare kanina, fuck! Nakatulog pala ako.

"Anong oras na po, Manong?" Agad kong tanong sa Janitor ng Williams. Agad akong lumabas mula sa loob ng cup board at huminga ng malalim habang nakasandal sa nakatumbang lamesa.

"Alas tres na ho ng madaling araw, Miss. Teka, ayos ka lang ba? Namumutla ka ho tsaka may sugat po kayo sa ulo." Nag aalala nitong tanong. Tumayo ako at pinagpagan ang sarili.

"Okay lang ako, Manong. Salamat po." Ngumiti ako sakanya para mas makumbinsi siya.

"T-Teka! Sayo ba tong mga gamit? Nakita ko dito sa tabi." Aniya at iniabot sakin ang bag ko. Nag pasalamat ako sakanya bago umalis pero bago pa ako makalayo ay hinarap ko ulit si Manong.

"Ahm.. Manong?" Tawag ko dito. Nagtataka itong lumingon sakin.

"Wala po sanang may makakaalam tungkol dito." Sabi ko at tinalikuran siya. Dumiretso ako sa CR at agad na nag hilamos ng mukha, ramdam ko ang hapdi ng sugat mula sa ulo ko dahilan para mainis ako. Fuck! They don't know how dangerous whatever they're doing.

Nang makalabas ako sa Williams ay agad ako nag para ng tricycle pauwi ng apartment. Agad kong binagsak ang katawan ko sa sofa at iniwasang hindi isipin ang mga nangyare kanina. Humanda kayo sakin mamaya. They are getting into my nerves! Sa lahat ng pwede nilang pag tripan ay ako pa talaga! Amazing!

-

9am ang simula ng first subject namin ngayon pero 8am palang ay nasa Williams na ako. Nasa harap ako ng salamin habang kinakalma ang sarili. Kapag pinatulan ko sila second day ko palang dito may bad record na agad ako pero kapag hinayaan ko sila they will just repeat what they did to me and of course I won't let that happen! So I need solution na hindi ako ang mapapasama. I sigh and fix the band aid on the side of my forehead.

Palabas na ako ng CR nang mahagip ng mata ko ang isa sa may pakana ng nangyare kagabi. I gritted my teeth as I clenched my fist agad ko siyang sinundan, she's heading to the Locker room malapit kung saan ang cupboard na ginawa niyang kulungan sakin. She throw her things inside her locker and walk towards the cup board. Nasa likod ako ng pinto at pinakiramdaman siya.

"Hello, Clary. Guess what? She made it." She said on the caller and chuckled. Is she talking about me?

"Sure. Bye-bye!" I was about to grab her when Principal Dolores showed up in front of her then someone grab my hand at inilayo ako doon. Lalake ang humila sakin paalis doon. Now, who the hell is he?

"Don't do it." He said without any expression written on his face. Fierce, huh.

"And why is that?" I asked a little bit annoyed. Is he ordering me around? I don't even know him. Tsk!

"It's not her." Agad niyang sagot.

"Sorry but I don't listen to strangers." Sagot ko saka siya tinalikuran pero agad niya akong tinulak dahilan para tumama ang likod ko sa locker. Dammit! That's hurt!

"What the f*ck? Masakit ang ginawa mo!" Sigaw ko sakanya pero hindi man lang ito natinag sa kinatatayuan niya. He pinned me on my shoulder using his two hands.