თავი 1
-დეე მოვედი,შევედი სახლში ხმაურიანად,ჩანთა იქვე დავდე და სამზარეულოში შევედი.
-როგორ ჩაიარა დღემ? (დედა)
-მშვენივრად,მარა ბანძი სკოლაა (მე)
-შენთვის ყველა სკოლა ბანძია,ჩამოვიდა ჩემი და კიბეებზე.
-ოეე გუროო,ვთქვი სიცილით და ბალიში გავუქანე.
დაიჭირა,უკან გამოქანებას აპირებდა რომ დედამ შეხედა და უკან დამალა,მე კი სიცილით მაღლა ავედი.
____________________________________________
უი ხომართლა,მე მილ ვუდსონი ვარ,16 წლის,ვცხოვრობ დედასთან და დასთან,ლიზასთან ერთად,ჩემზე 1 წლით უმცროსია მარა შეყვარებულებში და ეგეთ საქმეებში პირველია:დ ნუ დიდად არც სკოლა მიყვარს,ვფიქრობ გარემოს შეცვლა იმოქმედებს,ვიცვლით კიდეც,სამი თვისწინ გადაწყვიტეს და ძლივს მოაგვარეს,ხვალ უკვე მივფრინავთ მამასთან,ხო კაი ვიტყვი,არც ისე შეძლებული ოჯახიდან ვარ,მამა კი მდიდრულ სახლში მუშაობს დაცვად და იქ ოთახი აქ თავისი,ზუსტად იქ ვიცხოვრებთ ჩვენ,როგორც ამბობს ცოტა ფეთქებადი ოჯახია,1 გოგო ყავთ და უფროსი,ასე ჩემხელა ბიჭი.
-დაწექით,ხვალ ხოიცით ადრე უდნა გაიღვიძოთ (დედა)
-კბილებს გავიხეხავ და დავწვები (მე)
-აუუარადაა აქაურობა როგორ მომწონდა,ეჰჰ რასვიზამთ,თქვა და წამოსვა ლიზა.
-ბიჭების გამო?არიდარდო იქ უფრო სიმპატიურები არიან:დ ვთქვი სიცილით და როარ გამომკიდებოდა გავიქეცი.
დილა
დილით დედამ გამაღვიძა,ლიზას ეღვიძა მაკიაჟს იკეთებდა გოგო:დ ეგრევე წამოვხტი და 10 წუთში მზად ვიყავი,ცოტახანი ვისეირნე დრო რო გამეყვანა და გასვლის დროზე სახლში მივედი,ბარგი მანქანაში ჩავალაგეთ და გზას შევუდეგით.
გზაში სკოლასაც ჩავუარეთ,დიდად არ მიყვარდა მარა ამდენი წელია აქ ვსწავლობ,რთული იქნება მაინც,აუ ამდენი ხანი რა ჯანდაბა ვაკეთო.
-აუუ მილ,მოვიწყინეე,მომიტრიალდა გვერძე მჯდომი ლიზა.
-მეც
-მომენატრება აქაურობა,თქვა მოწყენილმა.
-კაი იქ უკეთესი იქნება გპირდები,ყველაფერი კარგად იქნება,ვუთხარი და ჩავეხუტე,მანკი თავი დამადო,არა ხანდახან მართლა ტკბილია ❤
_____________________________________________
გრძელი მგზავრობის შემდეგ იქ ვიყავით,დაღლილები,მამა აეროპორტთან შემოგვეგება,ჩავეხუტეთ,მერე კი სახლისკენ წავედით,რომ მივედით პირღია დავრჩი,ისეთი ლამაზი სახლი იყო,უზარმაზარი,ჩემი სახლი ამათთან შედარებით არაფერია,სახე მალევე შევიცვალე,მაგრამ ლიზა ემოციებს მაინც ვერ მალავდა.
-ჩვენ რა აქ ვიცხოვრეებთთ,იყვირა ბოლოს.
-კი სულელო,ოღონდ ჩვენი პატარა მიჯაჯღული ოთახი იქნება,გავიცინე მე.
-არა კაი ოთახია,ოღონდ როგორც გითხარით ცოტა ხმაურიანი ოჯახია,არმიაქციოთ ყურადღება (მამა)
-აქ ბიჭი ცხოვრობსო რასამბობდით?? (ლიზა)
-არაა არაა,შენზე უფროსია,და თან ყურადღება რომც მოგაქციოს გულს გატკენს,ასეთები არიან,დაგენიზლავები გოგოებს წინდებივით იცვლის,თვალები ავატრიალე მე.
-ეჰჰ მეხო ბედიარმაქ,თქვა ლიზამ და სახლისკენ წავიდა.
-ოჯახს დღეს გავიქცნობთ?? (მე)
-არა გვიან ბრუნდებიან კომპანიის 10 წლისთავი წვეულებაა,ხვალ გაგაცნობთ (მამა)
-ანუ მარტო ვართ სახლში,იოოოოო,ვიყვირე და ლოგინზე ავხტი,მარა მალევე ჩამოვედი როცა დედას და მამას გაკვირვებული სახეები დვაინახე,ლიზა კი ჩუმად იცინოდა.
სამზარეულოდან ფუსფუსის ხმა გავიგე და ეგრევე ვიწივლე.
-მე თქვეენ გენდობოდითთთ (მე)
-რა ნდობა შვილო ჩამოდი
-ვინააა სახლში??? ვიყვირე მე.
-აბა გეგონა ამხელა სახლი ჩვენი იქნებოდაა??თქვა სიცილით ლიზამ.
-დამლაგებლებიც არიან და დაცვებიც,მაგათი ხმა იყო რომორთე ყვირილი,გაიცინა მამა.
-უი (მე)
დაღლილები ვიაყვით და ყველა დავწექით მამას გარდა,უკვე ღამე რომ იყო გამომეღვიძა,სახლის პატრონები ხმაურიანად შემოვიდნენ,მალევე დაწვნენ ისინიც მე კი არ მეძინებოდა,2 საათი რო მეძინა მაგაზეც მადლობელი ვარ,სხვის სახლებში ზოგადად ვერ ვიძინებ,წამოვდექი,ოთახიდან ჩუმად გავედი,ცოტახანს ვიარე,მაგრამ მერე შემეშინდა არ დავლარგულიყავი:დ უკან დაბრუნებას ვაპირებდი რომ სიბნელეში ვიღაც ბიჭს შევეტაკე...
___________________________________________________
2თავს შემდეგ კვირას დავდებ....
ვიცი საშინელი თავია მარა უკეთესები იქნება <3
და ხო ღირს გაგრძელება? ამერთხელ მაპატიეთ პატარა როა მაინც 1 თავია🥰
