Secret

Bölüm 2

Bu resimde gördüğünüz kişi kişi lydia.Bir sonraki bölümlerde yan karakterleri de paylaşacağım.  Umarım beğenirsiniz

        ****************************

Birkaç saat süren yolculuktan sonra yeni evimize, yeni kasabamıza ulaşmıştık. Bana kalırsa çok tatlı bir yer gibi duruyordu. Ama annem sevmişe benzemiyordu. Sanırım biraz korkmuştu. Nasıl bir okulum olduğunu daha fazla merak etmeye başlamıştım. O sırada eşyalarımızı içeri taşımaya çalışıyorduk. O esnada bu caddeden geçen bir çocuk bizim eşyaları  taşımaya çalıştığımızı görünce durup " Yardıma ihtiyacınız var  mı ?" Diye sordu. Soğuk birine benziyordu. Ve bu hal ve hareketlerinden belli oluyordu. Ama dış görünüşü oldukça etkileyici görünüyordu. Sarı saçları ve mavi gözleri ona etkileyici bir hava katıyordu. Ona bakıp gülümsedim. Hiçbir tepki vermemişti. Babam gülümsediğimi görünce "Gerek yok teşekkürler" dedi sertçe. Çocuk umursamadan " peki " deyip Gözden kayboldu.

Eşya taşımayı bitirdikten sonra eve iyice yerleştik. Ev çok şirin görünüyordu. Hoşuma gitmişti. Anneme" Ben kıyafetlerimi yerleştirmeye gidiyorum " dedim. O da kafasını onaylarcasına salladı. Ben de daha fazla vakit kaybetmeden yukarı odama çıktım. Eşyaları benim istediğim gibi yerleştirmiştir. Ama ben birkaç dokunuş daha yapmayı düşünüyordum. İşte o zaman tam istediğim gibi olurdu. Eşyalarımı yerleştirirken manzaramın harika olduğunu biraz daha farkettim. Saatlerce oturup manzarayı izleyebilirdim. Okulum evime yakındı. Yürüyerek varılabilecek bir mesafedeydi. Yerleşip akşam yemeği yemek için aşağıya indim. Evi yemek kokusu sarmıştı. Annemin yemekleri gerçekten mükemmeldi. İndiğimde masa hazırdı. Hızlıca oturup yemeğe başladım. Gerçekten çok acıkmıştım. Zaten çok iştahlı biriydim. Annem bana gülümseyerek bakıyordu. Sessizliği bozmak için " Ee yeni evimizi sevdin mi" diye sordu. Ben de gülerek " Sevilmeyecek gibi değil" diyerek yemeğe devam ettim. Babam yemek yerken hiç konuşmamıştu. Açıkçası bu aralar beni şaşırtmayı beceriyordu. Yemeğimi bitirip " Ben ödev yapmaya gidiyorum" diyerek odama çıktım.

Pencerenin önünde oturdum. Biraz test çözdükten sonra kitabımı alıp okumaya başladım. Okuduktan sonra pencereden dışarıya bakmaya başladım. Pencereden ana yolu görebiliyordum. Ne olduğunu anlamadan hızlıca yoldan bir şey geçti. Bir şeyin bu kadar hızlı olması normal miydi? Tekrar baktığımda yolun ortasında bana bakan birini gördüm. Evet bu çocuk bize bugün yardım etmeyi teklif eden kişiydi. Kendimi çekerek " Burda neler oluyor " diye söylendim pencereden çekilirken......