I MISS -Min yoongi-

+1+

Gece yağmur yağmaya başlayınca uyuyamadım .

Yağmurlu gecelerde asla uyuyamazdım çünkü korkuyordum. Çocukluğumdan beri yağmurlu gecelerde uyuyamıyordum.

Korkumun sebebi yağmurun çıkardığı sesler ve tabi ki şimşekler gündüzleri umrumda olmuyordu ama geceleri uykumu elimden alıyordu.

ışıkları açtım ve yatakta oturur pozisyona geçip karışımdaki duvarı izlemeye başladım. Aklıma annem ve babam geldi istemsizce gözümden yaşlar süzülmeye başladı .
Küçükken her yağmur yağdığında onların yanına koşardım aralarına girip onlara sarılarak uyurdum yanlarında kendimi güvende hissettiğim için hemencecik uyurdum. Onları çok özledim. Bu evde annemle, babamla çok güzel günler geçirmiştik. Dolayısıyla evin dört bir yanı bana onları andırıyordu.

Ama onlar artık yok ve galiba ben hayatım boyunca yağmurlu günlerde uyuyamayacak , korkmaya devam edecektim çünkü ben bir tek onların yanındayken kendimi güvende hissedebiliyorum başka kimsenin yanında öyle hissedemiyorum.

Gözlerimden istemsizce akan yaşları elimin tersiyle silip odamdaki ışığı açtım çünkü tek başıma yaşıyorum ve şuan çok korkuyorum sırtımı yatağın başlığına yaslayıp kulağıma kulaklığımı taktım ve telefondan şarkı dinlemeye başladım.
Bu güne kadar yaşadığım tüm zorluklar gözümün önünden geçiyordu, annem ve babamın ölümü ,tek başıma yaşamak zorunda kalmam ,üniversiteyi bitirmeme rağmen hala bir işe başlayamamış olmam...

Gerçekten zor bir hayata sahibim tek tesellim annem ve babamdan bana kalan bu ev ve bankadaki yüklü miktardaki para.

Ama benim çalışmam gerekiyor sonuçta bu para bulunduğu yerde çoğalmayacak ve ben onca yıl boşuna okul okumadım artık kendi paramı kazanmam gerek fakat yaptığım onca iş başvurusuna rağmen hiç birine kabul edilmedim.

Ben Türküm ve şuan Kore'de yaşıyorum. Bunun sebebi babamın türk annemin de Koreli olması. Ben Kore'de büyümüştüm ve ailem öldükten sonrada doğal olarak burada yaşamaya devam ettim. Hem hayatımda sadece üç defa Türkiye'ye gitmiştim o da tatil içindi.yani Türkiye'de yaşayamadım.

Aslında almıyorlar değil onlar kendi insanlarına öncelik tanıyorlar ve bu durumda da 6 aydır işsizim.

...

Sabah gözlerime hücum eden güneş ışıklarıyla açtım gözlerimi .

Aish inanmıyorum kulağımda kulaklık ve şarkı hala çalmaya devam ediyor. Başım çatlamak üzere dün gece korktuğum için kulağımdan kulaklığı çıkarmamıştım ve galiba sabaha karşı uyuya kalmıştım .
Lanet olsun ki sabaha kadar yağmur yağmıştı .

Kulağındaki kulaklıkları bir hışımla çıkarıp komidinin üstüne koyup saate baktım.

Ahhh! İnanmıyorum saat 11:21 ne kadar çok uyumuşum ya .

E tabii sabaha kadar hayatını sorgularsan bu saatte uyanman normal Yoora hanım!

Yataktan zorlukla çıktım ve banyoya girip rutin işlerimi hallettikten sonra gardırobun karşısına geçip kot yırtık bir pantolon ve beyaz bı tişört giyip saçımı dağınık topuz yaptım makjaz için banyoya aynanın karşısına geçip Koreli olmadığımı ele veren kahve gözlerime ince bir eyeliner ve bolca rimel sürdüm dudağımada toprak tonlarında bir ruj sürüp odadan çıktım.

Canım bişey yemek istemediğinden mutfağa hiç uğramadan kot ceketimi ve beyaz spor ayakkabıları mı giyip çantamı koluma takarak evin kapısını kilitledim.

iş ilanlarına internetten bakıp ordan görüşmek için randevu alıyordum.ama bu gün eve tıkılıp iş ilanları bakmak yok bu günü boş geçiricem şimdilik
sadece Seul sokaklarında dolanmayi planlıyorum .

Dün geceki yağmurun etkisiyle topraktan harika
Bir koku geliyordu bu kokuyu derince içime çekip
Kalabalık Seul sokaklarında karıştım.

-Bölüm sonu-