Waar was ik? Mijn hoofd bonkte hard. Werd misselijk van de pijn. Ik deed langzaam mijn ogen open. Het was een hele witte kamer. Ik zag mijn ouders. Mijn vader rende naar de gang om een dokter te halen. Ik was in het ziekenhuis. Ik vroeg mijn moeder waarom ik hier was. Je was flauwgevallen. En toen je viel ben je op de punt van een tafel gevallen. Je heb een week in coma gelegen. WAT????? Wie heeft er voor Talana gezorgd. Opeens besefde ik het weer. Mijn lieve pony was dood. De dokter was er hij vroeg allemaal dingen en ik kreeg allemaal testen. Maar ik dacht alleen maar aan Talana. Een week later! Vandaag ging ik voor het eerst naar de manege. Iedereen wist hoe moeilijk ik het had dus lieten ze met rust. Becky en ik gingen de twee Shetlanders de hele dag vertroetelen. De stal eigenaar had gezegd dat ze vrij waren dus hebben een leuke dag met ze gehad. Ik voelde me wat beter. De zaterdag daarna gingen me ouders mee naar de manege. De stal eigenaar had de camera-beelden bekeken en had de uitslag...
