จวนไหว่กง กำลังจัดพิธีแต่งงานใหญ่โต แขกเหรื่อมาร่วมงานมากมาย เพราะตระกูลไหว่กงเป็นตระกูลที่มีอำนาจมาก กระทั่งฮ่องเต้ยังต้องให้ความเกรงใจ เพราะเป็นตระกูลเก่าแก่ที่ความจริงแล้วสมควรจะต้องกลายเป็นตระกูลผู้ครองแคว้น แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด ในตระกูลถึงให้กำเนิดบุตรชายน้อยมาก จนกระทั่งมาถึงวันนี้ ทายาทสืบทอดก็มีเพียงคนเดียว
ไหว่กงอันหลาง แม้จะอายุเพียงสิบห้า แต่ก็ถือครองตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ เพราะออกรบตั้งแต่อายุสิบปี ชนะศึกใหญ่นับไม่ถ้วน เพราะความที่ตระกูลไหว่กงเกรงจะไร้ทายาทต้องรีบให้ไหว่กงอันหลางแต่งงาน
เจ้าสาวคือองค์หญิงเจ็ดพึ่งเลยวัยปักปิ่นมาได้ไม่นาน แต่รูปร่างกลับเย้ายวนจนทำให้บุรุษตั้งแต่คนหนุ่มไปถึงคนแก่ต้องน้ำลายหก อะไรที่ควรมีก็มีจนใหญ่โตเกินตัวจนล้นทะลัก
ในห้องหอประดับประดาไปด้วยผ้าสีแดง แสงสีแดงจากเทียนมงคลทั้งสองแท่ง สาดส่องเงาของคู่บ่าวสาวที่กำลังโยกย้ายบนเตียงกว้าง ความไร้ประสบการณ์ของอันหลาง ทำให้แลดู เงอะ ๆ งะ ๆ จนเจ้าสาวต้องเก็บความอัดอั้นรวมทั้งความไม่พอใจเอาไว้ เพราะเจ้าบ่าวที่พึ่งปลดปล่อยกลับนอนหลับไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้นางอารมณ์ค้างคา แต่ก็หลับตามไปในที่สุด
กลางดึก ไหว่กงอันหลางลืมตางัวเงียเพราะถูกเสียงรบกวน เสียงครวญครางของภรรยาที่พึ่งแต่งงานดังอยู่ข้างกาย ดวงตาค่อยๆ ลืมขึ้นเต็มตาอย่างช้าๆ
ภาพที่เห็นคือใต้หว่างขาของภรรยาหมาด ๆ มีคีรษะคนผู้หนึ่งกำลังก้มเลียความเป็นหญิงของนางอย่างเอร็ดอร่อย คล้ายคนตะกละตะกลาม เสียงครวญครางดังอย่างไม่อายใคร สองมือขยุ้มเส้นผมคนผู้นั้นไว้แน่น บิดสะโพกส่ายไปมาทั้งแอ่นเข้าหาปลายลิ้น ส่วนสองมือชายผู้นั้นก็เคล้นคลึงปทุมถันอันใหญ่โตไว้เต็มกำมือ
