1.bölüm

13 1 1
                                    

"Kumsal , kalk kahvaltıyı hazırla." Yengem bu gün her zamankinden mutluydu. Tahmin etmesi zor değildi. Annemle babam öleleli 1 ay oldu. Ölümlerinin nedeni çok trajedik bir şey değil. Trafik kazası. Onları kaybettikten sonra amcamlarda kalmaya başladım. Ve bu gün den sonra yetimhanede. Yengem ve amcam beni en başından beri istemiyordu. Ancak babaanme karşı gelemiyolardı.
Babaannem amcamlarda kalıyordu. Dedem öldükten sonra yanlızlığa alışamamış ve amcamlara yerleşmişti.
Ve babaannemi bana yetimhanede  daha iyi bakıcaklarına bir şekilde ikna ettiler.
Üzgün değilim , aksine mutluyum. Bende biliyordumki orda amcamlarda olduğundan daha mutlu olucaktım.

Kalktım ve perdeleri kapattım. Işık sevmiyordum ve babaannem bunu bir türlü öğrenemiyordu.
"Geliyorum"
Babaannemin dizlerinde kireç vardı ve çok fazla yürüyemiyordu. Şebnem yengem ise hamileydi. Ve tüm işler bana kalıyordu. 
Bu günden sonra ne yapıcaklar acaba.
Çatı katında kalıyordum. Aşağıya indim ve tuvalete girip günlük rutimlerimi yaptım. Ve mutfağa geçip kahvaltıyı hazırladım. Kahvaltıdan sonra gidicektik. Ve bir gram üzülmüyorudum.
Herkesi çağırdıktan sonra yemeye başladık.
"Kumsalcım bize darılmıyosun dimi, orda sana daha iyi bakıcaklarına eminiz. Ayrıca istediğin zaman gelip burda istediğin kadar kalabilirsin." Yengemin sözlerine içimden göz devirdim
"gelmek istemeyeceğime emin olabilirsin"
"Teşekkür ederim."
Amcam, "Kumsal onun kötülüğünü istemicemizi biliyo zaten."
Hıhı biliyorum.
Babaannemin yüzü dün geceden beri asıktı. Babaanneme dönüp, "Asma yüzünü, birbirimize veda etmiyoruz ya. Ben seni bırakırmıyım hiç tontişim."
"Bırakmasın bırakmasınada, benim içim hiç rahat değil be yavrum."
Gülümsedim.
"İçin rahat olsun , hem burda tek başımayım erva çok uzakta çok sıkılıyorum en azından arkadaşım olucak."
Babaannem dediğime karşılık gülümsedi.
Masadan kalktık. Sofrayı topladım ve hazırlanmaya çıktım. Bordo parlak taytımın üzerine bulabildiğim en bol sweathsirtumu giyip dağınık topuz yapıp hafif bir makyaj yaptım.
Görünüşüme her zaman dikkat etmişimdir.
Dünden hazırladığım valizlerimi alıp aşağıya indim.
Herkezle vedalaşıp amcamla arabaya bindik.
"Bizden kurtulduğun için mutlusundur."
Cevap olarak ters ters baktım. Gülümsedi. Yol boyunca başka hiç bir diyalogumuz olmadı. Ve gelmeştik aşağıya indim ve işte. Yeni evim.
Hayata hoşgeldin Kumsal Güney. Bundan sonra yanlızsın...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 08, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Denizin KumsalıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin