"ငယ္ေရ...ငယ္"
"ဗ်ာ ကိုကို...ငယ္ ဒီမွာ"
အိမ္ေရွ႔ျခံေထာင့္ ပန္းပင္ေတြဘက္ကလာတဲ့အသံမို႔
ပန္းပင္ေတြ႐ွိရာဆီ Meanေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္...
ေတြ႔ပါျပီဗ်ာ ပန္းပင္ေတြနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့
ျဖဴျဖဴေသးေသးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို...
ငယ္...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္ရပါေသာ ငယ္...
ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာေခၚခြင့္ရွိတဲ့ နာမ္စားေလး...
"ငယ္ရာ ဒါေတြမလုပ္ပါနဲ႔ဆိုကြာ...
ေနေကာင္းခါစ႐ွိေသးတာကို..
ေခြၽးေတြထြက္ၿပီး ျပန္ဖ်ားေတာ့မွာပဲ...
လာ အိမ္ထဲဝင္မယ္"
"ေနပါဦးကိုကိုရာ..ဒါေလးလက္စသတ္လိုက္ဦးမယ္..
ခဏပဲ ဟီး"
"ငယ္ကြာ ကိုကို႔ေျပာစကားလဲနားမေထာင္ဘူး..
ဒီလိုပင္ပန္းတာေတြကို မလုပ္ပါနဲ႔ဆို...
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ကိုကို႔မွာ အလုပ္သြားတာေတာင္ စိတ္မေျဖာင့္ဘူးသိလား"
"ကိုကို႔စကားကို ငယ္နားေထာင္ပါတယ္..
ဒါေပမဲ့ ငယ္က ဘယ္မွမွမသြားရတာ..
ေဖေဖတို႕ကလည္း ငယ့္ကို ဟိုသြားလဲ တခုခုျဖစ္မွာစိုးရတာနဲ႔...ဒီသြားလဲ
စိတ္မခ်ဘူးဆိုတာနဲ႔ ငယ္အိမ္ထဲမွာပဲေနေနရတာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ..ဒါေလးပဲလုပ္စရာ႐ွိတာကို
ကိုကိုကလည္း ဒါကိုမလုပ္နဲ႔တဲ့..ဒါမွမလုပ္ရရင္ ငယ့္ဘဝႀကီးက ပ်င္းဖို႔ေကာင္းေနေတာ့မွာ..
ငယ့္ကို မသနားဘူးလားဟင္"
အပင္ေလးေတြနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္ေနသလို
ပါးစပ္ကလည္း မရပ္မနားကိုေျပာေနတာ..
ေနာက္ဆံုး သူ႔ကိုမသနားဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး သနားစရာပံုေလး
လုပ္ျပေနတာ...တကယ့္ ခြၽဲစိန္ေလး..
စကားအရမ္းတတ္တယ္..တကယ္လဲ
ငယ့္ဘဝေလးက အေပ်ာ္ဆိုတာသိပ္မ႐ွိ႐ွာဘူးေလ..
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ႏွလံုးသိပ္မေကာင္းပဲ
အရမ္းခ်ဴခ်ာလို႔ မိဘေတြကအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနရတာ...ႀကီးလာေတာ့လည္း အရင္လိုခ်ဴခ်ာတုန္းပဲမို႔ ခုခ်ိန္ထိ မိဘေတြက
မ်က္စိေထာင့္ေထာက္ၾကည့္ေနၾကတုန္း..
တကယ္ေတာ့ ငယ္က ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ပဲငယ္တာပါ..ငယ့္မမ Primကမွ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သက္တူရြယ္တူ..Primကလည္း သူ႔အေဖကုမၸဏီမွာ ဝင္ကူေနသလို
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေဖေဖ့ကုမၸဏီမွာ
ဝင္ကူေနပါၿပီ...ဒါေပမဲ့ ငယ့္မွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္မပါရင္ အျပင္မထြက္ရတဲ့ဘဝ...
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ငယ့္ကိုအသနားပိုၿပီး ပိုခ်စ္ရတာ...
YOU ARE READING
💙အ႐ႈံးဒိုင္ယာရီ(အရှုံးဒိုင်ယာရီ)💚 (Completed)
FanfictionDramaမွ Dramaစစ္စစ္ပါေနာ္ တခါတေလ ဒါမ်ိဳးေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လို႔😁 2wishကို ခ်စ္လို႔ေရးသားထားပါ✌✌ Dramaမွ Dramaစစ်စစ်ပါနော် တခါတေလ ဒါမျိုးရေးချင်စိတ်ပေါက်လို့😁 2wishကို ချစ်လို့ရေးသားထားပါ
