The Beauty Queen's Downfall (SLOW-UPDATE)

Chapter 5: Siblings Rivalry

Cattalina's POV

"Cattalina, baka gusto mo sumama, mag-picnic tayo nila mama at papa?" yaya sa akin ni Kuya Leo

Tumitig lamang ako dito at umiling— Why would I join to them? Family picnic nga di ba?

"Cattalina, Baby, Sige na" pagpupumilit naman ni kuya Lean "Para naman makapag-bonding tayo"

"Oo nga, Ate" pangnguso naman sa akin ni Cathrine "We gonna have some fun"

Muli akong tumitig sa akin at umiling.

"Dali na, Cattalina" muling pagpilit sa akin ni Kuya Lean "Minsan lang naman to isa pa tagal na den nung huli tayong nagbonding"

Muli akong umiling at tumayo para pumunta sa hagdan— Hindi nila ako mapipilit! I would totally look like a some chaperone to their family! Like some fool!

"Ate"

Naramdaman kong humawak pa sa braso ko si Cathrine sa akin para pigilan ako, sinamaan ko ito nang tingin.

"Ate—"

"Bitawan mo ko" mariin kong utos

"Pero ate—"

"Sabi nang bitawan mo ko eh!"

Hindi ko na napigilan siyang bulyawan at itulak nang magpumilit siya sa akin, napatayo pa ang dalawa kong Kuya para tulungan tumayo si Cathrine dahil umiiyak na ito.

Galit na galit akong hinawakan sa braso ni Kuya Leon.

"Ano bang problema mo, Cattalina?!" Bulyaw niya sa akin "Tangina! Hindi na namin alam ang gagawin sayo! Pestelan!"

"Bitawan mo ko, Kuya!"

"No! Hindi kita bibitawan!" Aniya "Hindi ko na gusto yang kingina mong ugali! Baguhin mo yan!"

Nagpumiglas ako sa kanya at dahil hindi niya ako binitawan ay harap harapan ko itong sinampal na siyang kinagulat niya. Natigilan ako lahat.

"Cattalina!" Hiyaw naman ni Kuya Lean "What have you done?!"

Ito naman ang sinamaan ko nang tingin.

"The hell with you two!" I yelled "Mga wala kayong kwenta!"

That burst my tears into falls. Hindi ko na napigilan pa ang bugso nang akong damdamin. Kailangan ko na itong ilabas!

"Ano bang problema mo, Cattalina?" mariing tanong ni Kuya Leon "Hindi ka na namin maintindihan!"

That made my laughed sarcastically, patuloy pa rin ang pag-agos nang aking mga luha sa aking mga mata.

"Gusto niyo malaman?!" I hissed "Fine! Para malaman din nang salot na yan!"

Agad kong itinuro si Cathrine na itinago ni Kuya Lean sa likod niya, mas nag-iiiyak ang bata sa takot.

"Ano ba, Cattalina?!" Hiyaw naman sa akin ni Kuya Lean na para bang pipigilan ako.

Tumawa akong muli.

"No! Para alam niyo!" I laughed while crying "Para alam niya den!"

Sabay turo ko kay Cathrine na takot na takot na nakatingin sa akin.

"Hindi naman mangyayari ang lahat nang ito, Kuya kung pinahalagahan niyo lang si Papa!" I cried "Lahat lahat nang sakripisyo niya, binalewala niyo! Mga wala kayong kwentang mga anak! You didn't even do something para lang mabigyan siya nang magandang libing non! Ni balewala sa inyo kung anong nangyari sa kanya! At masakit pa diyan, ay yung pinagpalit niyo siya kay Tito Andrew!"

Dun na ko humagulhol nang iyak. Mariin lamang tumitig sa akin ang mga kapatid ko sa akin habang naglulupasay ako sa kaka-iyak sa sahig, at nang matapos ay agad akong tumakbo paakyat nang kwarto ko.

Ayoko na dito. Ayaw ko na!

Nag-impake ako nang mga damit at gamit ko sa dalawang malaking maleta ko na nasa ilalim nang kama ko. I don't freaking mind kung nakatupi man iyon o hindi ang importante ay makalayas ako sa impyernong bahay na ito.

Nasasakal na ko. Sakal na sakal na ko sa bahay na ito. Hindi rin naman ako mamomoblema kung san ako pupulutin dahil nandyan naman na ang matalik kong kaibigan.

She always insist to me na magsama na kami and I always decline kasi nakakahiya pero ngayon kakapalan ko na ang mukha ko dahil hindi ko rin naman kaya pumunta sa simbahan dahil panigurado ibabalik lang ako ulit dito nila Tatay father at nanay mother.

I immediately book some grab para paglabas ko hindi na ako tatawag pa nang grab. I called Porscia as well para hindi siya magulat na pupunta ako don and when I'm done ay hinila ko na ang mga bagahe ko pababa sa sala and there I saw my siblings kasama sila mama at tito Andrew.

They having a serious matters nang magawi ang tingin nila sa akin.

Nanlalaki ang mga mata nila nang makita nila akong may hila hilang dalawang malaking maleta. Mariin akong tumingin sa kanila at hinila ito papalabas.

"Cattalina jusko!" Nag-iiiyak akong niyakap ni mama "Wag naman ganito anak!"

"Ate no!" Tiling iyak naman ni Cathrine habang hawak ako sa kanya "Ateeee"

Hindi ko sila pinansin at lakas loob kong hinatak ang sarili ko pati na ang bagahe ko palabas.

Bahala silang magngangangawa dyan!

"Cattalina jusko anak!" Muling Hiyaw ni mama habang naglulumpasaw sa iyak "Aaanak!"

"Ate don't leave usssss!"

"Bitawan niyo nga ako!" Hiyaw ko "Bitawan niyo ko!

"Bastos ka!"

Lumagapak ang kamay ni Kuya Lean sa kaliwang pisngi ko. Sinamaan ko ito nang tingin at dun naman niya na-realized ang ginawa niya kaya niyakap niya den ako at nag-makaawa na wag na kong umalis.

Pero nagdesisyon na ako.

"Bitawan niyo ko!" Hiyaw ko muli "Aalis na ko!"

"Ate noooooo!" Hiyaw at iyak ni Cathrine habang buhat buhat ni Tito Andrew "Papa make Ate stop!"

Naiiyak namang umiling sa kanya ang ama, alam nito na wala siya sa lugar para pigilan ako dahil umpisa pa lamang alam na niya ang lugar niya sa buhay ko.

"— Papa pleaseee"

"Tangina naman, Cattalina" umiiyak namang pakiusap ni Kuya Leon "Tangina!"

"Wag niyo na ko pigilan pa!" Hiyaw ko, this time hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko na buhos pa. "Ayaw ko na mama! Ayaw ko na dito! Palawalan niyo na ko dahil sakal na sakal na ko sa bahay na to!"

Dun sila natigilan habang nag-iiiyak na tumingin sa akin.

"— Ayaw ko na mama! Pakiusap! A-ayaw ko na. Sinaktan mo na ko mama! Narinig mo! Nasasaktan na ko!"

"A-Anak"

Mata sa mata akong tumingin Kay mama.

"Tama na to mah, yung mga oras na inalis niyo na sa buhay ko si Papa. Dun na ko nawala pa sa buhay mo. Ayaw ko na"

Dun natulala na lamang si mama pati na sila Kuya kaya hindi na ko nag-stay pa dun at lumabas na. Sakto at nandun na rin yung bi-nook kong grab, sumakay na ako at sinabi kung san niya ako dadalhin.

Pumikit ako habang nasa byahe yakap ang isang litrato namin na magkasama lahat bilang isang pamilya.

Napangiti ako nang tipid.

Oo nga pala. Wala nang pamilyang yon, patay na.

"Mag-isa na lamang ako"