Hayat Neşem

1.Bölüm

                          { O ve ben }

♤♤•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••♤♤

Güneşin yüzüme vurmasıyla yavaşça açtım gözlerimi. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu adete o kadar zaman olmuştuki onsuz geçirdiğim günler murat amcamın biricik oğlu. Aylar önce doğu tarafından mardine gitmişti askerlik için aylarca bekledim onu sonunda askerliği bitmiş geri dönüyordu trabzona.

Kendimi bildim bileli kalbimin ince sızısıydı öyle yakın bir yandanda öyle uzaktıki bana ...
Trabzon da açtım hayata gözlerimi annem ve babamın tek göz ağrılarıydım bu topraklarda büyüdüm , bu topraklarda düştüm . Her zaman vardı hayatımda ilk ben bunu seviyorum dediğimde 7 yaşına yeni girmiştim annemin bana kendi elleriyle yaptığı bilekliğimi oyun oynarken kaybetmiş kaybettiğini fark ettiğim ama aramış ama bulamamıştım yere oturup ağlamaya başladığımda o gelmişti yanıma

Neler olduğunu sormuş anlatınca da benimle birlikte aramıştı saatlerce ama bulamamıştık bilekliğimi sonunda benimle annemin yanına gidip bilekliği kaybettiğimi söylemiştim anneme annem in kızmasını beklerken annem gülümseyip yeniden yaparım dediğinde çok mutlu olmuştum murstın bana dönüp" gördünmü ağlamana bile gerek yokmuş " dediğinde biraz utanmıştım ondan sonrada ayrılmamıştım peşinden.

Içimdeki bu sevgiyi en yakınım olmayan kardeşim mercan hariç kimse bilmez di . 2 Ay önce sevdiği adamla mutluluğa ilk adım atmış nişanlanmışlardı , ikisininde gözlerindeki mutluluk belliydi ne çok seviyorlardı birbirlerini tabi artık eskisi gibi pek buluşamıyorduk mercanla ama yinede mutluydum onun için.

Daha fazla beklememek için lavaboya gidip ihtiyaçlarımı hallettim dolabımın karşısına geçerek gözlerimle aynı renk olan mavi elbisemi ve siyah babetlerimi giyip saçımı taradım ve dışarıya çıktım

Murat gelecekti bu yüzden annem erkenden yengeme yardım için gitmiş babamda amcamla muratı almak için otogara gitmişlerdi kahvaltıyıda murat la birlikte yapalım demişlerdi yavaş yavaş yürüyerek amcam gilin evine geldim , kapıyı çaldığımda bir süre beklemiş açan olmayınca tekrar çalmıştım kaşlarım çatılmıştı kapı açılmış meryem abla çikmıştı .

M- gel neşe

İçeriye girdiğimde sesizlik karşılamıştı beni bugün herkes in mutlu olması gerekmiyormuydu bu sessizlikte neydi böyle ? Meryem abla önde ben arkada oturma odasına girmiştik herkes sesizce oturuyordu babamla amcamı görünce şaşırmıştım otogarda olmaları gerekmiyormuydu bunların ? gülsüm yengeme baktığımda sessizce ağlıyor annemde onu sakinleştirmeye çılışıyordu recep amcam bir köşeye oturmuş sesizce duruyor babamda onunla konuşmaya çalışıyordu

Ne olmuştu bunlara ?

Gözlerim odada turlarken halam ve diğer amcalarımınsa burda olduğunu gördüm halamın yanına baktığımda muratla göz göze gelmemiz bir olmuştu . Ev o kadar kasvet doluyduki sevinememiştim bile diğer tarafdan gelen hareketlenmeyle o tarafa dönmüş tüm ilk defa gördüğüm çilli bir kız oturuyordu .

Ne oluyordu ?
Herkes neden sesizdi ?
Kimdi bu kız ?

Sanki aklımdaki soruları duymuş gibi olan kuzenim dudu atlamıştı.

D: hoş geldin abla haberin yokdur ama murat abi kız kaçırmış .

Ne ?

Düzenleniyor...