1.BÖLÜM
Büyük bir acı yaşadıktan sonra okuluma başladım. tabi bütün herkes başıma toplanmıştı.başın sağolsun deyip duruyorlardı.ama ben istemiyorum. bunların hiçbirine ihtiyacım yok benim. ama ne fayda anlamıyorlar. onlar üstüme geldikçe ben daha dokunulmaz oluyorum. daha da ağırlaşıyorum. sanki annemi geri getirebileceklerdi bana. canım sıkıldı bu durumdan,hem de çok. başımda toplanan bütün herkese bağırdım ve sıraları devirip gittim. sınıftan çıktığımda gözyaşlarıma hakim olamadım.koridorda öfkeyle ve ağlamaklı yürürken bütün herkes bana bakıyordu:
-ne bakıyorsunuz be ne bişey mi var? diye bağırdım ve koştum tuvalete. başka nereye gidebilirdim ki. kapıda özel güvenlik. okulun herbir tarafında kameralar. zaten bütüngözer üzerimde. neyse tuvalete girdim ve kapıyı kitledim.sessizce ağlıyordum içeride. tuvalete giren birkaç kız hakkımda konuşuyorlardı.
-ayy ne yazık valla kıza annesini kaybetmiş. şimdi ne yapar acaba*
kapıyı açtım ve kızların üzerine doğru yürüdüm. kızlar korktu tabi. artık nasıl bağırdıysam sesim bile gitti. kızlar hemen tuvaletten çıktı. ben yine girdim içeri kapıyı kitledim ve sessizce ağladım. içeri yine girdi birkaç kız. aynı olaylar tekrar yaşandı. öfkeme,üzüntüme hakim olamadım bu sefer kızların saçlarına yapıştım.bunlar da hemen gidip müdüre hanıma şikayet ettiler tabi hiç kaçar mı?
derse giderken koridorun sonunda müdüre hanım bana gel işareti yapıyordu. korktum.odasına götürdü beni.
-anlat kızım
-hocam, bana kızım demeyin lütfen! bakın ben 5 gün önce annemi kaybettim.acısı hala üzerimde lütfen.
-tamam canım anlıyorum seni
-anlayamazsınız.sizhiç annenizikaybettiniz mi?
-bak canım lütfen sakin olur musun?
-hayır dimi kaybetmedin sen anneni,anlayamazsın işte anlayamazsın.sus bana akıl da verme artık yeter.
konuşamadan sonra odadan kapıyı hızlı bir şekilde vurarak çıktım. herkes odanın dibinde bizim konuşmalarımızı merak edip aralarında fısıldaşıyorlardı. onlara da bağırdım. benim sesimle müdüre de çıktı odasından. oda bana bağırdı ben de ona karşılık verince okuldan kovdu salak kadın.sınıfa girdimve bütün eşyalarımı toplayıp çıktım okuldan. eve gidemezdim evde hizmetliler var hemen babama haber verirler. ben de annemin mezarına gittim. hiçbir yerde onun yanında olduğum kadar huzurlu olamuyorum artık.onu o kadar çok özledim ki anlatamam. canım annem ya. okşadım toprağını,konuştum,yeri geldi ağladım. yattım yanına. artık istediğim tek şey annemdi. geri gelsin yeter. ama hayır. nerde görülmüş ki böyle şey. hayatım durdu sanki. dakikalar durdu, dünya durdu sanki annemin yanındayken. saate baktım geç olmuştu. neredeyse hava kararacaktı. annemle vedalaştıktan sonra evin yolunu tuttum. aslında eve gelmek istemiyordum. ama zorundaydım. çünkü babam, onu böyle bir hayatta yalnız bırakmak istemiyorum. o benim bu hayatta sahip olduğum,güvendiğim tek insan. o da olmasa nolur bu hayat..
eve geldiğimde babam beni çok merak etmiş olmalı hemen sarıldı. >baba< desem ağlayacaktı. bende ona sarıldım ve yemeğe oturduk. çok acıkmış canım babam.
-baba,neden beni bekledin ki yeseydin yemeğini.
-olur mu hiç kızım beraber yeriz diye bekledim.hem yalnız boğazımdan geçmedi.
-baba
-ben annemi özledim. hemde çook, diyerek çorbamın içine düşen gözyaşlarımla.
-ben de özledim kızım.ama şimdi yemeğini ye tamam mı?
-tamam.
yemeğimi yedikten sonra odama çıktım.kendimi o kadar çaresiz,yalnız,kimsesiz hissediyordum ki. sanki annem biran hemen gelecekmiş gibi oluyor içim. sanki iş seyehatine gitmiş,heran gelecek gibi.. hatırladıkça üzülüyorum.neyse artık kendimi toparlamam lazım ne olursa olsun. biraz kitap okuyup yattım. erkenden yattığım için sabah çok erken kalktım. giyip,aşağı indim. daha kahvaltı bile hazır değildi. saate baktığımda çok erken kalktığımı farkettim. deli ruh gibi salonda gezerken şöminenin yanına geldiğimde şöminenin üzerinde duran annemin fotoğraflarını gördüm. yine yanğımdan yaşlar akıyordu. istemsiz bir şekilde. evdeki her odaya girdiğimde en az iki tane resimle karşılaştım. hepsini toplayıp annemin kıyafet odasına götürdüm. ardından da bütün annemin bütüneşyalarını toplayıp kıyafet odasına götürdüm. hepsini güzelce yerleştirdim. odayı kilitledim ve anahtarını siyah kalın bir ipe geçirdikten sonra hiç çıkarmamak üzere boynuma astım. salona geri döndüğümde herkes annemin fotoğraflarının olmadığını fark etmiş.
- o fotoları ben kaldırdım. annemin bütün eşyalarıyla beraber kıyafet odasına koydum ve odayı kitleyim anahtarı boynuma astım,diyerek boynumdaki anahtarı gösterdim.
kahvaltıya oturmadan babam geldi ve ne olup ne bittiğini sordu. ben hepsini anlattim. babam anlayışla karşıladı.kahvaltıya oturduk. tam kahvaltı bitecekken babama
-baba,dur otur biraz bişey konuşacağım seninle ,dedim. ve dün okulda olanların hepsini anlattım. babam yine anlayışla karşıladı. "Allah Allah ne oluyor bu adama böyle herşeyi anlayışla karşılıyor."diyerek düşündüm. ama sanırım sesli düşündüm farkında olmadan. babam bana bakıp göz kırptı ve hiç sesini çıkarmadı.kahvaltımı bitirip odama çıktım. çantamı sandalyemin üzerinden kaptığım gibi koşturarak aşağı indim. (çünkü benim odamın hemen yanında annemin kilitli odası vardı. bilmiyorum ama üst kata çıkınca huzursuz olup üzülüyorum.)aşağı indiğimde babam beni arabaya binmem için çağırdı.bindim arabaya. yolda giderken eski okulumun yani babamın beni aldığı okulumun yoluna saptık. babama döndüm ve:
-baba hani beni o okuldan almıştın.
-memnun değil misin?
-yooo çok memnunumda
-noldu
-ben müdüre hanımla kavga ettim ya hangi yüzle gitçem ki okula.
-ben müdüre hanımla konuştum kızımsen merak etme sana bir şans daha verdi
-aaaa çok sewındım. canım babam benimseni çok seviyorum.
-kızımmm
okuluma gelmiştık.arabadan indim ve okula doğru yürürken acaba nasıl gireceğim diye merak ediyordum. herkes bana bakıyordu.direk müdüre hanımın odasına girdim.odadaydı zaten hemen konuşmaya başladım.
- eee şey ben teşekkür etmek için gelmiştim. hocam çok sağolun anlayışınız için.
-rica ederim tatlım.biz sizlere destek ve moral vermek için buradayız. bak sana ne diyeceğim benimbir arkadaşım var. istersen onunla görüşüp konuşabilirsin.
-sağolun hocam ama ben istemiyorum.
-tamam tatlım o zaman hadi derse bakalım.
-sağolun hocam.
konuşamadan sonra yüzümde güller aça aça sınıfa girdim.
derslerime dikkat edeceğime söz verdim babama.
böylelikle okul bitti.eve döndüğümde evdekiler mutfaktaydı. hiç seslenmeden odama girip yattım.
