For Once I Fall

CHAPTER 2

Sorry guys for a long wait but this is it the chapter 2 enjoy reading😘

CHAPTER 2

"What the hell mom gusto mo ko dun sa probinsya mag aral ma namann!??" Inis na inis kong sabi kay mom.

"We have.. no choice nak, but to go back in Bicol. I'm sure magugustuhan mo din don later on."

"It's a no ma I swear it's a no please mom pano naman ako?"

" Yunno come on nak, hirap na hirap na tayo dito.. Anak.. nalugi na ang business natin dito sa manila. Yunno --please don't make it hard for me." Humihikbing iyak ni mama at nag mamakaawan sakin.

"Hayysstt, sorry mom sorry please stop crying shh." pagtatahan kanya.

I hate to see My mom crying because of me kaya.....Wala akong nagawa kundi ang yakapin sya at mangako..

"Okay ma, if yan na lang ang paraan at di ka na mahihirapan, well then uwi na tayong Bicol if yan ang gusto mo .. I love you ma sorry if I make you cry again like ....Dada." Halos ma luha luhang sabi ko kay mom para lang gumaan ang loob nya.

At dahil sa sinabi ko biglang gumuhit ang napaka gandang ngiti ng aking pinakamamahal na mommy. "Talaga anak?!! Oh Thank you baby, thank you talaga anak thank you. I love you so much baby" sabay yakap at halik sakin.

Well ganyan talaga kami ka close ng mom ko kami na lang kasi sa buhay wala si dada iniwan na kami. Iniwan para sa iba.
Sa rasong di sya masaya samin nila mama.
So he'll yeah I will be leaving my life here in manila. Para kay mom. Para sa bagong simula.

"Btw mom kaylan ang alis natin?" Tanong ko kay mama bago pumasok sa kwarto.

"Ahmm.. maybe 2 weeks from now anak. Pupunta pa kasi ako sa school mo para kunin yung mga requirements sa pag transfer mo e para di na tayo bumalik and also one week from now pa bago natin makuha yung pera sa bebenta nating share sa company natin e. Kaya anak may 2 weeks ka pa para I enjoy ang manila. Go have fun with your friends" Malungkot na may paghihinayang nyang sabi sakin.

"Wag na mom aayusin ko na lang ang mga gamit ko para madali na lang ang pag iimpake natin. At para di kana mahirapan" Nakangiti kong sabi kay mom.

I really do love and care for mom so much kasi yun yung pinagkait samin ng tatay ko yung pag mamahal nya. Kaya nga kahit pasaway at sakit sa ulo sa school di ko pina babayaan ang studies ko para kahit papano kahit tarantado ako ay mapagmamalaki naman ako ni mom.

Weeks had past..

Nagawa ko na lahat at na ayos ko na mga gamit ko, lahat ng gamit ay nasa kahon na pwera na lang yung mga gagamitin ko pa. Mauuna kasing ibeyahe ang mga gamit namin ni mama kaysa samin. Bukas pa raw kami aalis kasi bukas pa raw matatapos yung last daw ni mom sa company namin.

Habang tinitignan ko ang mga katulong namin na abala sa pag bubuhat ng mga gamit namin papunta sa truck na mag hahatid dun sa Probinsya. Di ko lubos maisip yung dati kong buhay na kontento at masaya walang problema at puro gala at waldas ng pera ay eto ang kahahantungan.

Ang pag uwi sa probinsya ni Mom. Sobrang pag hihinayang ko sa dati naming estado. Pero ano nga bang magagawa ko eto na to e eto na wala ng atrasan, di ko na naman mababalik ang nakaraan e. Letsee kasi kung sana lang di pinabayaan ng magaling kong tatay ang kompanya namin idi sana ayos pa ang lahat. Idi sana walang problema.

Kinuha ko ang cellphone ko paki pag video call sa tropa at para maka pag paalam na rin sa kanila.I tap the video call icon then second later.

" wazupp pare, bat ba dika sumama it's my birthday you should be here andito pa Naman si Daynna Hahaha" sabi ni Troy