Tozlu rafların arasında kaybolmuş ince bir şiir kitabında bulabilirsiniz beni. Bir şairin okunmaya bile tenezzül edilmeyen şiirlerinden biriyim belki de, sadece o şaire saklı kalan. En azından varlığım bu dünyada ebedileştirildi diye sevinebiliyorum belki sadece. Her gün şükrediyorum ve lanet ediyorum şairime, beni var kıldığı için ve yeterli yaratmadığı için.
Binlerce dosyanın arasına sıkışmış bir başka cinayet vakasıyım ben. Dışarıdan onları çözen benmişim gibi görünse de, içimde sürekli ölen birileri var. Nedensiz yere. Ama mutluyum, huzurluyum.
Belki bardakaltlığı kullanılmadığı için masada kalan o hafif kahve lekesiyim ben. Rahatsız edici varlığım, ama kimse de dokunmuyor bana. Son vermiyorlar varlığıma.
Ben hiç var olmadım.
Ben sonsuzluğa hapsolacak kadar uzun var oldum.
Ben Denizim.
Ben kimseyi istemedim.
Ben hiç cinayet de işlemedim.
------
Daha önce Kan Kırmızı ismiyle yayınladığım hikayenin düzenlenmiş halidir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizler Kimseyi İstemez
AdventureDenizler cinayet işlemezler, Aslında kimseyi istemezler.
