Nasa punto nako ng buhay ko na ilang beses ko ng tinangkang magpakamatay..
Madalas sabihin ng iba na tayo lang na nakakaranas ng ganitong pakiramdam yung makakatulong sa atin.
Pero bakit nga ba natin to nararamdaman, and paano ba to malalabanan.Ako mismo. Hindi ko alam...
Nasa murang edad pa lang ako alam ko ng may mali sakin.Kung pano ko makitungo sa tao, kung pano ko i handle ang mga bagay-bagay.
Bilang panganay sa murang edad, tumatak sa utak ko na Ah, kelangan kong maging responsable, kelangan kong maging mabuting anak, kapatid o anu mang mtatawag don.
Nagsimula sa panaginip na walang katapusang habulan, mga di kilalang tao, hayop o bagay na sa reyalidad ay hindi naman sakin pamilyar, Magigising na lang ako sa pawis at habol hininga pero wala akong mapagsabihan.
May mga pagkakataong mananaginip ka ng sobrang sama na hndi mo alam kung nkbalik kna ba sa reyalidad.
May mga pagkakataon rin na mas pinipili ko na lang paniwalaan kung ano ang nabuo ng imahinasyon ko kesa sa reyalidad...
Pero kanino nga ba ko lalapit, paniniwalaan kya nila?
