Heartless Billionaire Falls for an Angelic Voice

Party

BEA's POV

I arrived on time sa Broxton University at napahanga ako sa kaengrandehan ng decorations and lights. Napaka classy ng dating. Its my first time na umattend sa ganitong klase ng party at bigla naman akong kinabahan sa magiging itsura ko. Napakasimple ko lang kasing tingnan. Light make up at walang kasuot suot na ibang palamuti sa katawan kundi ang aking sale na dress, pouch bag at sandal na ginamit ko on the day of my graduation. Mabuti nalang talaga at nagmatch sila ng dress ko. For sure, naggagandahan ang mga aattend ngayon, baka ma out of place lang ako sa lagay na ito. Kung hindi lang talaga kailangan ay hindi ako aattend. Hayy....

Tanaw ko mula rito sa may di kalayuan ang hall Kung Saan gaganapin Ang kasiyahan. Nandito ako ngayon sa may parking lot kung Saan ako binababa ng sinakyan kong taxi. Papasok na kaya ako? Tanong ko sa sarili ko.. Unti-unti nang nagdadatingan Ang mga magagarang sasakyan at nagsisibabaan Ang mga attendees. Napapatingin ako sa bawat isa sa kanila. Hindi ko maiwasang makaramdam ng hiya dahil Bakas ang mga nagmamahalan nilang kasootan...

"mam, Nandito na po tayo. Hindi po ba kayo bababa." saad ni manong taxi driver na ikinabalik ng aking ulirat

"ah, pasensya napo manong, Eto po pala yung bayad." bumaba na din ako pagka abot ko niyon at umalis na si manong.

Nag simula na akong maglakad patungo sa hall nang biglang Hindi ko maihakbang Ang isang sandal na soot ko. Mukhang naipot pa Ang pointed kong takong sa may crack na simento. Kung bakit ko ba Kasi naisipang dumaan sa gilid ng e ang luwang naman ng daan papunta sa grand entrance. Hindi nga ako mapapansin dito pero may sa demalas naman ng daanan..

Pinilit kong hatakin Ang soot kong sandal at sa lakas ng pwersa ay... Krakkkkk!!!!

"oh Hindi!" nabali Ang aking takong!!! What will I do now? So is this a sign na kailangan ko nang Umuwi? Sayang naman Ang effort kong pumunta." sabi ko sa sarili ko. Kaya napaupo nalang ako sa may malapit at tagong bench ng aking kinatatayuan.
"Hintayin ko nalang na makapasok Ang Lahat para Hindi nila ako mapanin." bulong ko

GEORGE's POV

Hello everyone, I'm GEORGE BROXTON, 29 and yes I'm the new President of this school which is obviously owned by me! Ofcourse ako na ang may-ari nito ngayon. My dad gave it to me para daw may reason akong mag stay Dito sa Philippines at nang pinay din ang mahanap kong mapapangasawa. Oh well, wala akong magagawa Kung Sabik na sa bata Ang parents ko dahil they are not getting young anymore. Don't get me wrong, dahil pinay man Ang gusto nila e syempre Hindi maaalis na yung classy at may taste Parin Ang bet.

I'm a successful business owner too. Maliban sa looks na taglay ko, matalino at Mabait din Ako. May pagkapilyo ngalang din minsan. Wala pa akong naging serious relationship dahil masyado silang demanding. They want all of my time and money! The heck! But ofcourse, One day I also want to settle down. Kailangan ngalang sa tamang pagkakataon at tamang babae. I still believe in happy ever after. And yes I'm serious! One day I'll bring her to altar and make her the happiest bride ever! - smiling to myself. Libreng mangarap.

I guess everyone is inside now, so I guess kailangan ko nang pumasok. I fixed my coat and flash a smile on the mirror to see how perfect my look is for the night before I open my car door and step outside.

I'm on my way to the hall. Dumaan ako sa may gilid para surprise Ang pagpasok ko sa. Masyado kasing agaw eksena pag sa center. On my way I heard someone singing......

(singing Let it go: soundtrack of frozen movie)

and noticed myself that I'm holding my breath para Hindi mawala Ang pinanggagalingan ng magandang tinig na iyon. Napansin ko nalang na sinusundan ko na Ang tinig na iyon at nakita ko Ang isang magandang babae na nakaupo sa may tagong bench. Napakasimple nyang tingnan pero Bakas Ang kagandahan sa kanyang mukha. Light make up pero nangugusap Ang mga mata, matangos na ilong at maliliit na perpektong labi. Ang ganda ng kanyang mga buhok na sumasabay sa kumpas ng hangin....
Pero napansin kong wala syang soot na mga sapatos. Nakayapak?

Napatigil sya ng mapansin nya Ang aking presenya. At biglang napatingin sa akin. Pansin ko Ang pagkagulat sa kanyang mga mata.

"ah eh, my apology miss. I guess I disturbed your song. I just can't help myself but listen to how good your voice is. Don't worry, don't mind me" pakamot sa ulo kong sabi. Hindi sya sumagot at napatayo bigla.

"but before I go, may I know why you are barefooted and aren't you here because of the party? Why are you still here outside?" Hindi ko na naiwasang Itago angcuriosity ko.

"ah sir, nabali po Kasi yung heel ng sandal ko.? Tipid na sagot Nya

"oh really? " bigla kong naalala na may pair of shoes pala sa kotse ko which is supposed to be my birthday present sa aking sister. Yes I have a younger sister and her name is Cynthia. She loves shoes kaya iyon nalang Ang naisipan kong Iregalo and this shoe is limited edition fresh from france. "wait Lang miss" I immediately went to my car to get the shoes.... Ang gave it to her.

"Naku sir, Hindi ko po matatanggap yan." pagtanggi Nya. Halata Mong nahihiya.

"don't worry. Think of it as a gift in return for your beautiful voice while ago." Hindi padin sya sumagot kaagad kaya naman hinila ko sya at pinaupo sa may bench. And I placed the shoe on her feet. Buti nalang at nagkasya.

"see, it fits you perfectly." with a smirk. "so see you around miss"

"Beatris sir, and mmmm thank you." nahihiyang sabi Nya.

"bye Beatris." I wave at her and nagpatuloy na sa pagpasok sa loob. I guess I just found her. With a smirk I went inside the hall.

BEAs POV

Natulala ako sa paalis na lalaki na Nagsoot sa akin ng sapatos na sa tana ng buhay ko ay Hindi ko naisipang magiging sa akin.
Natakot ako Nung una sa kanya dahil nagyon ko pa lamang sya Nakita sa viscinity ng campus pero dahil sa Mabait nyang aura ay hinayana ko nalang sya. Ang swerte ko naman sa gabing ito.... Ang gwapo na nga Nya, may free shoes pa ako. Pero teka, he didn't mention what his name is. Ow well, as if naman maencounter ko sya ulit :-)

Pumasok na ako sa loob para makaabot kahit papaano sa party. Walang nakapansin sa akin hanggang sa matapos na akong kumain subalit Hindi ko maiwasang Makadama na parang may nakatingin sa akin.

"everyone may I have your attention please. I can see that your enjoying the night Ang to make it much more enjoyable, I would like to introduce to you our new president and owner of this University." the MC said so everyone is now focused on the stage.

"Mr. GEORGE BROXTON. Let's welcome hime a round of applause." I was shocked, I'm I seeing it right? The person who gave me this shoes is the owner of this school? Oh no! Nakakahiya! I must be dreaming. Nakayuko kong sabi sa sarili ko. Pagtingin ko sa stage ay nagtama Ang mga paningin namin at nginitian ako ni sir George. Nahiya naman ako.

Natapos ng maayos Ang party at nakauwi din ako ng maayos. May magandang baon na naman ako sa panaginip ko.

George's POV

She is really beautiful. She stands out on the crowd even with her simple dress. That's what makes her special that night. I'm now here at my office, wearing my usual suit and looking outside through my wide glass window. Nang may pumasok.

"sir, here are the informations you were asking for." he handed me the folder he has.

"ok thanks John. As resourceful as always. I'll just call you when I need something." I went on to the folder and what was written made me smile.

Beatris santos Allison,
21 years old
Born on February 14, 1993
Graduated at University of Broxton: Scholar
BS Education
Magna Cumlaude
No boyfriend since birth
Church choir
Adress: &&&&&&&&&&&&

Bingo! The girl I've been dreaming of. I guess mapapadalas Ang pagbisita ko sa University. (smirk)