Acı Gerçekler

1 0 0
                                    

Buraya neden geldiğimi bilmiyorum,ailemin ölümünün üzerinden 2 yıl geçti âmâ hala onları unutamadım onları çok istediğimde burada olmamaları.Şimdide kafamı dağıtmak için neyim olduğunu bilmediğim bir akrabamda gidiyorum,derken gözüm kararmaya başladı ah hayır o kabusları görmek istemiyorum ama gözlerim illede o anı bana gösterecekti.Baba hayır dikkat et !Arabamız nehire düşüyordu hayır hayır !kurtarın beni diye bağricaktım nefesim kesildi kurtulacağız dedim gözlerim görmeyi   kesti kurumuş dudaklarım benimle olmayı kesti Hayır!Diye bağırarak uyandim
Arabanım Şoförü kemal bey  bana anlamsızca bakıyordu.Soruyok dedim kısılmış sesimle .15 dakika sonra -ki bu bana 8 saat gibi gelmişti- varmıştık merdivenlerden çıktım müstakil güzel bir evdi burası buraya galiba sadece 5 yaşındayken gelmiştim.4Numarali kapıyı tıkladım kapıyı Efsun ablayla Mert bey açtı.Onlarla öpüşüp koklaştıktan sonra odama gittim odam küçük bir odaydı ve bir balkonu vardi oradaki çalışma masasına doğru yürürken kafan sert bir şeye çarptı yukarı baktığımda ufak bir raf gördüm en azından kitaplarımı koyacağım bir raf vardi bu beni sevindirmişti. Bir kaç kitap ekledim ve kendimi yatağıma attım

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 22, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

O GeceHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin