Αυγή

16 3 0
                                    

Βράδυ στο δάσος , είμαστε εκδρομή με το σχολείο μου σε ένα τεράστιο ξενοδοχείο όπως πάντα εγώ και η παρέα μου , θα παραβούμε τους κανόνες δηλαδή κλασσικοί κανόνες , πάρτε την άδεια του καθηγητή για βγείτε έξω και κάτι τέτοια . Εγώ με την κολλητή μου και το αγόρι της μαζί με την αδερφή του , το σκάμε μες τη νύχτα αφού θέλαμε να βγούμε έξω . Εμένα με είχε καταβάλει η ενέργεια , το πάθος για εξερεύνηση και δεν δίστασα να μπω πρώτη στο δάσος , φτάσαμε όλοι μαζί μέσα στο δάσος όταν παγηδευτίκαμε στην πυκνή ομίχλη , πια δεν βλέπαμε ο ένας τον άλλο . Ξαφνικά όλα γύρω μου ήταν διαφορετικά δηλαδή έτσι ένιωθα , δεν άκουγα τίποτα ησυχία είχε καταβάλει το δάσος μέχρι που μια φωνή ακούγεται << Ρέα , κόρη μου τώρα ανήκεις στην οικογένειά μας . >> Ακούω << Ποια είσαι ; Τι λες ; >> Απαντώ εγώ πάω στην ταραχή μου << Αυγή το όνομα μου , μην σε καταβάλει ο φόβος δεν κάνω κακό . >> Μου απαντάει , δεν μπορούσα να την δω καλά , είχε άσπρα μαλλιά σαν το χιόνι και γκρι μάτια , με ένα χαμόγελο απαλό σαν τη φωτιά . << Καλωσόρισες .>> Ξαφνικά ένας φρικτός πόνος στο κεφάλι μου , ένιωθα πως πέθαινα , αργά και βασανιστικά όπως αυτός ο έντονος πόνος σαν να με σουβλίζουν ενώ εκείνη είχε εξαφανιστεί μέσα στην πυκνή ομίχλη . Εκεί που νόμιζα πως πέθαινα όλα σταματάνε και ο πόνος και όλα , ακούω φωνές , της παρέας μου << ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ, ΠΑΙΔΙΑ . >> φωνάζω με την δύναμη που μου είχε απομείνει , αλλά δεν μου απαντούσαν συνέχιζαν να φωνάζουν ήταν σαν να τους ακούω και εκείνοι όχι . Μετά από λίγο βλέπω έναν αστυνομικό και τον δασοφύλακα << Επιτέλους , με βρήκατε είχα χάσει τον δρόμο μου. >> λέω εγώ με ανακούφιση όμως ο αστυνομικός με σημαδεύει με το όπλο του. << ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΕΓΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ . >> Του λέω και τον πλησιάζω προσπαθώντας να του εξηγήσω αλλά εκείνος με πυροβολεί στον ώμο τότε εγώ δεν νιώθω τον πόνο αλλά πάνω στον θυμό μου ουρλιάζω και ξαφνικά ο αστυνομικός πέφτει νεκρός , όλοι τρέχουν ο αστυνομικός ήταν λουσμένος με αίμα  , κάτι με πιάνει  δεν μπορώ να το ελέγξω ορμάω στον αστυνομικό ρουφώντας το αίμα << όχι τι μου συμβαίνει , τι κάνω δεν είμαι καλά , είμαι πεθαμένη; Δεν καταλαβαίνω . >> φωνάζω απεγνωσμένα και με πολύ προσπάθεια πετάγομαι μακριά από τον αστυνομικό και κρατιέμαι από την ρίζα του δέντρου ξαφνικά χτυπάω δυνατά το χώμα και το πτώμα εξαφανίζεται σαν να μην έγινε τίποτα , πάλι αυτή η φωνή ακούγεται << Είσαι μια από εμάς τώρα  . Θα σου τα εξηγήσω όλα και για τον πόνο , τον οποίο θα έχεις για λίγες μέρες ακόμα . >> Εγώ άφωνη και από την κούραση μου , έπεσα ξερή στο δάσος .

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Mar 19, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Vampires forest Where stories live. Discover now