De traan

Het begin

Haar verhaal begon zoals elk ander verhaal: met een geboorte. De geboorte van een wel heel speciaal meisje. Dat meisje had een naam. Ze heette Seryna Melite Daniëls. Ter verduidelijking: Seryna was voornaam, Melite was middelnaam, en de achternaam was Daniëls.

Ze begon haar leven als ieder ander. Een normale kinderjaren, pubertijd en tot dan wist ze nog niets van haar gave. Pas op haar 17de verjaardag zou ze er achter komen.

Ze had een stel normale ouders, tenminste dat dacht ze, en zou een normaal leven leiden, tenminste dat dat ze. Maar dat ging niet helemaal zoals ze had gedacht door.

We beginnen de dag voor haar 17de verjaardag. Het was een druilige dag. De wind liet alle bladeren ritselen, en de bomen heen en weer zwaaien. Hij liet de rivier gevaarlijk hoog komen. De kade te laten verdwijnen. Alle mensen in hun huizen. De enkele auto's die er reden reden zo hard mogelijk als ze konden om maar zo snel mogelijk thuis te zijn. Alle dieren in hun holletjes en andere soorten huisjes te laten verdwijnen. Geen levend wezen meer op straat te laten zijn.

Zo ook Seryna en haar familie zaten binnen. Seryna zat voor het raam naar buiten te staren. Ze keek even in de kamer waar ze in zat. Wat was het toch een raar gevoel! Morgen werd ze al 17! Wat was de tijd snel gegaan! Het leek gister dat ze voor de eerste keer de middelbare school binnen stapten. Haar huidige vrienden en vriendinnen net ontmoette. Al haar nieuwe docenten samen met haar vrienden en vriendinnen aan het uit lachen waren. Aan het tempo verschil van basisschool en middelbare school moest wennen. Voor het eerst eten uit een kantine haalde. Wat leek dat toch tegelijkertijd zo ver weg en toch zo dichtbij! Ineens moest ze grinniken. Ze vond zichzelf een beetje als een oud omaatje klinken:

Vroeger in die goede ouwe tijd!!!

Wat zou ze doen als ze klaar was met school? Ze wist het niet zeker. Ze zou serieus aan een carrière kunnen beginnen. Of ze zou een rondreis kunnen maken. Of naar een ander land verhuizen, ze wou toch eigenlijk al op kamers. Maar dat was toch iets moeilijker dan ze dacht! Plus haar ouders wouden het niet. Zij wouden dat ze nog thuis bleef in ieder geval tot haar 17de! En dat was morgen!!! Daarna ging ze eerst haar studie af maken, en dan zag ze het wel! Maar eigenlijk moest ze daar nu niet aan denken... Ze was immers bijna jarig! Gelukkig was ze op een zondag jarig! Anders had het feestje misschien midden in de week gemoeten! (Haar ouders hadden een gek idee dat als je niet je feestje OP je verjaardag zou geven zou je dan ongeluk krijgen!) Maar (niet om lullig te doen of zo) ze vond haar ouders altijd al een beetje raar! Maar dat maakte het haar familie! En ze was trots dat ze zo'n familie had!!! "Bijvoorbeeld een vriendin van mij, Renske, dat gezin leek van buiten af aan het perfecte gezin te zijn, maar als je beter keek zag je dat de ouders apart sliepen, drukke banen hadden zodat ze geen aandacht voor de kinderen hadden, en altijd ruzie hadden! En Renske zat er altijd tussen in!!! Of neem het gezin van mijn andere vriendin, Desi, haar ouders waren altijd alleen maar met elkaar bezig en hadden nooit aandacht voor hun kinderen (12 kinderen) Desi moest altijd "moederen" over haar broertjes en zusjes. Mijn familie is misschien niet het perfecte, altijd de beste, constant geweldig maar dat hoeft ook niet!" Dacht ze. "We zijn een normaal gezin en dat zullen wij altijd blijven!!!" Dacht ze.