I'm the Billionaires' daughter (Sequel of ITED)

Chapter 1

Chapter 1

Avrile's POV

Nagulat ako nang pagkalabas ko nang ospital ay may pa-red carpet pa sila at sa dulo nun ay may limousine.

Aba shala naman ng may-ari nito. Mayamanin.

"Shall we?" sabi ni Charmion at inilahad ang kamay niya

Tumango ako at tinanggap ito sabay nagpakawala ng isang malaking ngiti. Naglakad kami at nabigla ako nang kami ay naglakad doon sa carpet na red.

Don't tell me...

"What's the matter, dear?" tanong ni Lawrence--este dad

"Why are we walking here?" bulong ko

Nagkatinginan silang dalawa at napangiti sila sa isat isa.

Wow ah, tinatanong ko kayo eh.

"Aby... That is our car" sagot ni Dad

NANI?!

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa narinig ko.

Don't tell me anak ako ng isang billionaire? Wow ah, ang taas ko namang mangarap. Eh libre naman eh, pake niyo ba?

"Let's continue" saad ni Charmion

Habang naglalakad kami ay sumasaludo sa amin yung mga guard na nakapila sa gilid namin. Pagkatapos ay may isang guard na nagbukas ng pinto ng limousine. Kaagad na akong pumasok at baka umahan pa ako nina Charmion at baka wala akong maupuan. Syempre first time kong makasakay dito no!

"Woah, so fast" pang-aasar no Charmion sakin at saka tumabi sa akin

Bigla naman akong nahiya dahil sa mga pinagagawa ko kaya napatungo nalang ako at di na nagsalita.

"Hey, are you okay?"

Hinawi ni Charmion yung buhok ko sa tenga ko at sinilip sa akin. Tinignan ko siya at saka ngumiti.

"Are you sure? You look unwell.." nagaala niyang saad

"My body is weak. In case that you don't know, I have an anemia. I shouldn't tired myself too much because I may collapse anytime." malungkot na pagsasalaysay ko

Nagulat ako nang bigla akong yakapin ni Charmion.

"I'm so sorry I didn't do anything for you. I know you're suffering from this pain. Please forgive me, sister.. " sabi niya

Niyakap ko siya pabalik at tinapik-tapik ang likod niya.

Ngayon sinisisi niya ang sarili niya dahil sa nangyare.

"It's okay.. I already forgive you, Charmion" sabi ko

Natigil ang pagyayakapan namin nang bigla kaming nakarinig ng 'ehem' mula kay dad.

Nakatingin ito sakin at nang magkatama ang aming mga mata. Hmm, nagseselos naman ang daddy ko.

Lumapit ako kay dad at saka tumabi ako sa kaniya at saka niyakap ko siya. I don't know but once I hugged him, my tears suddenly falls down in my cheeks.

I'm thankful that we can live together in this life. I'm so happy, with dad and Charmion by my side now, and don't forget the other characters that exists in my real world.

Niyakap din ako pabalik ni Dad kaya napaiyak ako lalo. Naalala ko kase na yung huli niyang sinabi.

"Live happily, my daughter. Besides, you already have a great father" he said